Witajcie Fenix i Alizee☺ Strasznie się cieszę, że się odezwalyscie ☺ U mnie, a raczej we mnie bardzo powolutku coś się zmienia ☺ Coraz rzadziej mam myśli ucieczkowe, jeśli chodzi o mojego Partnera ☺ Mam wrażenie, że stosunek moich rodziców do mnie zmienił się na moją korzyść ☺ Potrafię im już przekazać komunikat, że coś mi nie odpowiada ☺ Z drugiej strony mi ich szkoda, bo są już starszymi ludźmi i trudno oczekiwać po nich diametralnie zmian. Nie chciałabym ich ranić, bo to mi nic nie załatwia.
Staramy się razem z moim Przyjacielem dość aktywnie spędzać czas☺ Oboje lubimy grać w tenisa stołowego, spacerować czasem pływać ☺
Zdarzają mi się jeszcze gorsze dni, kiedy czuję się gorsza, mało wartościowa, niepotrzebna 😢 Wtedy do akcji wkracza mój niezawodny Przyjaciel i stawia mnie na nogi☺
O takie dni pytałam Fenix. Wiedząc, że sobie już świetnie poradzilas jestem ciekawa czy często dopada Cię smutek?
Bardzo mocno cieszę się Fenix, że powolutku zaczyna dziać się w Twoim życiu dobrze ☺ Już Ci kiedyś pisałam, że na to zasługujesz i zdania absolutnie nie zmieniam, tylko dalej mocno trzymam kciuki ☺
Alizee, bardzo jestem uradowana tym, że pomimo trudności nie poddajesz się ☺ Trzymaj tak dalej ☺ Doskonale wiem, że nie jest to łatwe, ale warto ☺ Jeśli możesz to jak najszybciej zrezygnuj ze zludnego polepszacza samopoczucia, czyli alkoholu. To droga do nikąd. WALCZ, a ja będę mocno trzymać kciuki ☺ I pisz dziewczyno, co u Ciebie. Będzie lżej ☺ Pozdrawiam Was cieplutko i serdecznie ☺
