-
Nie słyszę chaosu w Twoim wpisie. Jest, zrozumiale, sensownie i z bogatym słownictwem i to tyle pochwał, bo dalej będzie już mniej przyjemnie.
Po przeczytaniu swoich wpis?w, ona_ddd a teraz Twojego uświadomiłem sobie, że w podtekście budujemy sobie takie ’ piękne obrazy’ a rzeczywistość jest mimo wszystko bardziej szara.
Uświadomiłem to sobie po pierwszej sesji u psychologa. Zaczynam ten wpis od tego, bo doszedłem do wniosku, że to bardzo ważne. (koresponduje to z wpisem Moniki z Wrocka o fałszowaniu obrazu o tym aby prawdziwie spojrzeć na swoje życie – zamiast w podtekście upiększać).
Miałem już tutaj nie pisać, ale że widzę sporo analogii do siebie z okresu 20-28 lat oraz , że jesteś młodym człowiekiem i całe życie przed Tobą napiszę kilka nieprzyjemnych dla Ciebie fakt?w, kt?re być może pchną Cię do zmian.
Pierwsza i podstawowa sprawa gdy chodzi o alkoholizm Twojego ojca nie miłeś na to wpływu natomiast p?jście w hazard i być może jeszcze nie nałogowo, ale jednak alkohol i narkotyki jest już Twoją decyzją a dokładniej ucieczką. I nie piszę tego oskarżycielsko, ale po to by w pierwszej kolejności nie zastanawiać, nie odwracać uwagi w kierunku Twojego taty ale aby skierować światło na Ciebie. Tak, jest duże prawdobodobieństwo, że jesteś hazardzistą ( nawet jeżeli od tego na jakiś czas odszedłeś). Dlatego na Twoim miejscu stanąłbym przed lustrem i powiedział sobie ’ jestem hazardzistą’ a następnie poszukał terapii – nie negocjuj, nie manipuluj, nie uzasadniaj nie upiększaj po prostu stań w prawdzie i pom?ż sobie.
Gdy chodzi o dawanie rad innym o rozmawianiu o innych tak wtedy przez chwilę pewnie czujesz się dobrze, ale gorzej gdy temat przechodzi na Twoją osobę? Podkarmisz się tym gdy ktoś Ci powie, że jesteś inteligentny, ale za chwilę złapiesz doła, bo zobaczysz w jak czarnej d.pie jesteś i wtedy psycho muza jako 'antidotum’.
Powiem coś brutalnego nie jesteś wyjątkowy gdy chodzi o zachowania mimo, że gdzieś pewnie na takiem ’ idealizowaniu’ się łapiesz. – Twoje i moje reakcje i schematy są znane i opisane.
I na koniec najbardziej nurtujące Cię pytanie. Dlaczego czujesz taką chęć aby się ojciec upijał. Być może masz inaczej, ale napiszę Ci do jakich wniosk?w po czasie doszedłem na bazie podobnych odczuć
Gdy umierał chorując wcześniej przez ok. 8 miesięcy m?j ojciec a byłem młodszy od Ciebie czułem smutek, płakałem, ale jednocześnie łapałem się na tym, że czekałem ’ na śmierć. I wiesz do jakich wniosk?w doszedłem? Nie, nie dlatego, że czułem jakąś złość do niego i też nie dlatego, że życzyłem mu źle. Nie, wręcz kochałem go, ale akurat w tym okresie podobnie jak Ty (na szczęście już jest to za mną) byłem uzależniony od hazardu natomiast obraz mojej osoby jaki miał m?j ojciec był to: ’ jestem z Ciebie dumny, jesteś moją jedyną nadzieją, chwalił się mną, że studiuję itd’ a jaka była prawda? Byłem uzależniony od hazardu a jak wiadomo jest to związane z oszukiwaniem, manipulowaniem,zaniedbywaniem. itd. Co ważne w tamtym okresie m?j ojciec już nie pił od kilku lat (robił awantury, ale nie pił) a ja hazardzista a nie żadna nadzieja. Prawda była brutalna i doszedłem po czasie, że odrzucałem od siebie sytuacjé w kt?rej mój ojciec by to zobaczył i ’ trafiła się’ jego choroba. Płakałem szczerze na pogrzebie, bo tak jak napisałem kochałem go, ale poczułem też ulgę i nie dlatego, że nie będzie już awantur, ale dlatego, że nie widział jak jego syn w kt?rym pokłada nadzieję się stacza. I poprzez analogię do Ciebie zastanowiłbym się na Twoim miejscu czy pow?d dla kt?rego wolisz pijanego swojego ojca, bo wtedy nie widzi Twojego hazardu, alkoholu, narkotyków nie jest taką ulgą dla Ciebie (przeczekaniem). Zakładam ( wynika to trochę z Twojego wpisu w momencie gdy piszesz o tym, że ojciec jeżdził z Tobą na zawody czy obozy a więc interesował się, pokładał w Tobie nadzieję) choć mogę sie mylić, że czujesz presję wyidealizowanego syna spokładającego w nim przez nadzieję.
Forum jest dobrym pierwszym krokiem, bo choć upiększysz przedstawiając łapiącą za serca historią może być przełamaniem jednak słysząc siebie na pierwszej sesji mogę stwierdzić i namawiać Cię do tego abyś poszukał pomocy, bo Twoje i moje zachowania, reakcje, odczucia są dzisiejszej psychologii znane i opisane i co najważniejsze jest dużo os?b, kt?re odnalazły siebie i uważam na bazie por?wnania, że w prawdziwej prawdzie można stanąć tylko w realu u specjalisty, bo jego nie zmanipulijesz swoją piękną historią.
Ona.ddd pojawił się wątek hazardu i zgadzam się, że gdy chodzi o wszytko co działo się w domu rodzinnym mam swiadomość, że to nie moja ( nasza) wina natomiast gdy chodzi o etap hazardu i jak rozumiem do tego odnosi sié Ibra decyzja i odpowiedzialność jest po naszej stronie (tak uważam nie oznacza, że się nie mylę).
Gdy chodzi o uwypuklanie to też bardziej w kontekście hazardu (na zasadzie co z tego skoro jest ktoś zabagniony w hazardzie) ale podoba mi się stwierdzenie dualizm.
Ibra jesteś młodym i z pewnością inteligentnym człowiekiem do tego mając duszę sportowca wiesz dobrze, że trzeba pracy i wysiłku. Przed Tobą całe życie i doceń to p?ki masz zdrowie. Nie mam własnego doświadczenia gdy chodzi o alkoholizm i używki ( nie twierdzę w tym momencie, że w tych dw?ch sprawach jesteś na etapie nałogu, ale napomniałes to odnoszę się) natomiast m?j kolega miał i powiem Ci tylko, że wykonał tytaniczną pracę. Obecnie ogarnął DDA i nałogi natomiast trochę zabrakło czasu gdy chodzi o zdrowie. Natomiast mam doświadczenie gdy chodzi o hazard i wiem z czym to się wiąże i jednocześnie nie znam kogokolwiek kto będąc hazardzistą funkcjonuje w miarę normalnie i wiedz, że wielu z nich to inteligentni i towarzyscy ludzie (znam akoholik?w, kt?rzy jakoś sobie radzą, ale hazardzisty nie).
Teraz już po wpisie Truskawka znasz narzędzia decyzje należą do Ciebie.
powodzenia w wyborze tych właściwych.
Bardzo przyjemnie się czyta to co piszecie, strasznie fajne jest to że można poczuć rzeczywiste wsparcie i dostać porady od Was. Bardzo podnosi na duchu świadomość, że ludzi z takimi problemami jest mnóstwo.
Masz rację z tym postrzeganiem samego siebie i zmianą nastawienia w zależności od sytuacji. Powiedzmy dwa czy trzy miesiące temu czuję się super, wszystkie problemy gdzieś zostawione z tyłu, chętnie wychodzę z domu, poznaję nowych ludzi, mam motywację do działania, a ludzie też wyczuwają pozytywne „wibracje” i przez to że mnie lepiej odbierają czuję się dobrze. Ogólnie mam w głowie pozytywny obraz samego siebie i zero negatywnych emocji związanych z dzieciństwem, wszystko jest w porządku, sam się z siebie śmieje, że się użalam. I nagle przychodzi moment, że na przestrzeni kilku dni wszystko się zmienia i zamykam się w pokoju, nie mam ochoty wychodzić, jestem smutny i płacze w poduszkę do smutnej muzyki, nie chcę mi się dbać o siebie, zero motywacji do działania i poczucie, że jestem do niczego i że sobie nie dam rady. Mimo, że ojcu się przytrafił ciąg w okresie międzyczasie to ja nie reaguję na to i to nie jest reakcja na jego picie, a przynajmniej świadomie tego tak nie odczuwam, bo tak jak już mówiłem nawet wolę ten stan kiedy pije, wtedy czuję się lepiej. Nie mam pojęcia skąd te huśtawki nastroju i czy picie mnie podświadomie gdzieś rusza, bo na poziomie logicznym jest mi to bardzo obojętne i nie zastanawiam się już tak jak będąc dzieckiem cały dzień w szkole rozmyślając z bólem w żołądku (notabene podobny ból towarzyszy mi podczas uprawiania hazardu, to jest takie uczucie jakie się zdarza w sytuacji mocnego stresu) co będzie w domu. Nawet na 2 minuty w ciągu dnia powiedzmy nie zastanawiam się w jakim stanie go zastanę, bo to jest dla mnie bez znaczenia. Stąd też moje wątpliwości co do tego czy to dalej wpływa na mnie, dodam też że zauważyłem że zawsze takie doły nachodzą mnie cyklicznie po jakimś lepszym okresie „zadowolenia” z siebie i dokładnie jest tak jak mówisz, dualizm i odrzucenie tego pozytywnego obrazu „fajnego ogarniętego chłopaka” na rzecz obrazu „przegrany hazardzista z ciągiem do alko i narkotyków”.
- Musisz być zalogowany aby odpowiedzieć na ten temat.