moja córeczka skończy niedługo trzy latka, tez jest mi ciężko choć staram się jak mogę
na szczęście zanim zaszłam w ciążę skończyłam terapie dla dda ale i tak obawy odnośnie tego jaka będę matka podcinały mi ostro skrzydła
zawsze chciałam mieć dobry bezpieczny dom, znaleźć swoje miejsce na ziemi bo tak naprawdę nigdzie nie pasowałam i niestety na tym polu poniosłam największą klęskę
już jako rozwódka z nowym partnerem doczekałam się wymarzonego maleństwa a jej pojawienie się w moim życiu było niczym prawdziwy cud i bardzo odmieniło moje życie na lepsze …jako matka naprawdę dostaje takiego powera ze nigdy się nie poddam
wiec cały czas walczę o lepsze jutro ale czasami to jest jak walka z wiatrakami bo podobnie jak failingmother wszystko się pieprzy z dnia na dzień i nie jestem w stanie zapewnić mojej córce ani bezpiecznego domu ani prawdziwej rodziny ani nawet niezależnego bytu
