Boje sie zerwać z facetem, czuje ogromny srach, że zostane sama. Miotam sie w poczuciu jego utraty. Jednoczesnie nienawidze siebie za to ze pozwalam by byl ze mna i z inna, ktora ma w tym samym czasie.To chore. albo ja albo on jest chory.Chce z tym skonczyc, a jednoczesnie boje sie ze zwariuje, ze odbije mi i odbiore sobie zycie jak ze mna zerwie. Teraz pije piwo bo jest mi lzej, bez piwa juz bym wyla w nieboglosy z bezsilnosci. Piwo daje mi odwagi. A co gdy bez puwa nie bede mogla zyc?Mysle sobie o nim, zeby choc tylko spotykal sie ze mna,…takie słowa generuje moja glowa. co mi to da. To ze nie zmierze sie z ta strata? Czy to ze nie chce miec do siebie szacunku? Jestem chyba nienormalna.Jak sobie z tym poradzic? pomozcie mi bo zaraz zwariuje!!!!
