Witam, mam 25 lat i jestem córką alkoholika. Ojciec pije od zawsze i od zawsze się znęcał nad nami. Uważa oczywiście, że on jest dobry i wspaniały, nie ma problemu z alkoholem ” to ludzie go denerwują i musi pić”. Przecież nikt go nie rozumie. Kilka lat temu postawiłam się i po kolejnej awanturze w domu po prostu pomogłam mamie go wyrzucić z naszego mieszkania. Całe życie nie pracował, to mama utrzymywała dom i jego, spłacała, a raczej nawet spłaca kosmiczne długi. Ale wracając do tematu ojciec nie mieszka z nami, chce za wszelką cenę gdy mu się sprzeciwiamy utrudnić nam życie. Dodam jeszcze tyle, że mama pracuje za granicą( wyjechała po rozstaniu z ojcem), ja mieszkam z młodszą siostrą prawie 17 letnią. Rodzice nie maja rozwodu, bo ten się odgraża, a druga sprawa mama musi pracować, nie ma jak zjechać i się tym zająć. Ja wychowuję od dłuższego czasu siostrę i tu po części jest problem, bo ojciec przypomniał sobie nagle, że on ma niepełnoletnią córkę, która ja wychowuję, zaczyna się odgrażać, robić problemy itd. Dodam, iż miał zasądzone przymusowe leczenie, z którego nic sobie nie zrobił, ma zasądzone alimenty, których też nie płaci. Nie interesuje go nic. Sam mieszka pod chmurką od kilku lat i się użala nad sobą. Próbowałam mu pomóc, ale jak można komuś pomóc, jeśli ktoś nie dopuszcza do siebie tego, że jest chory. On tylko potrafi pożyczać pieniądze, odgrażać się i mścić, a następnie uważa, że się go zdenerwowało i trzeba mu wybaczyć. Użalać się potrafi tylko nad sobą i głównie hasłem ” bo ktoś mnie zdenerwował i pije”. Oczywiście mój opis jest pokrótce, bo spokojnie książkę mogłabym napisać. I mam świadomość, że nie jest spójny. Moje pytanie jest takie, czy ktoś miał podobną sytuację? Czy taki człowiek może w jakiś sposób robić nam problemy, ze względu na siostrę? Może ktoś zna jakieś dobre wyjście z tej sytuacji??
