cześć.
Ja kilka lat temu kiedy spotkałam się z określeniem dda przejżałam mnóstwo stron dotyczących tego problemu i miałam tak samo jak Wy.
Co chwilę powtarzałam sobie to ja, to o mnie. byłam załąmana jak bardzo jestem dysfunkcyjna.. z czasem postanowiłam przestać się zadręczać i coś z tym zrobić.
Przeczytałam mase książek bo myślam, że poradzę sobie sama. Do pewnego czasu się udało, ale później natrafiłam na mur, jakąś blokadę której nijak nie mogłam przeskoczyć. I tak męczyłam się kilka ładnych miesięcy, z taką myślą w głowie, że chyba nigdy nie będę „normalna”.
Aż niedawno trafiłam do świetnego psychologa z polecenia i serio pomogło! Pomogło mi to poradzić sobie z piciem ojca, z negatywnymi emocjami które do niego czułam, ale sobie na nie nie pozwalałam.
Serio Eva90 ma racje. Poszukaj profesjonalnej pomocy, to da Ci możliwość wyjścia z tego błędnego kołą szybciej i mniej boleśnie..
