z moim chłopakiem jesteśmy od ponad półtora roku. jakoś rok temu przyznał mi się, że ma ojca alkoholika. Na początku starałam się go jak najbardziej wspierać i to się jakoś udawało, aż do czasu, kiedy te moje puste słowa o treści „wszystko będzie dobrze, nie martw się” straciły jakikolwiek sens… w zeszłym roku w maju zachorował na bardzo poważną chorobę jelit, co wymaga osobnej diety. Jedynie rodzice nie kupują mu niczego do jedzenia, a on nie pracuje, bo ma jeszcze szkołę do skończenia. Nie dostaje ani grosza od rodziców, bo wszystko ojciec przepija… Moi rodzice mu pomagali finansowo, poprzez jakieś drobne prace domowe (malowanie itp). Niestety on juz nie chce żadnej pomocy i sam woli byc zdany na siebie. Często w nocy odbieram telefony, kiedy on zapłakany, bo jego ojcec jest pijany i wykrzykuje na cały świat, że nie chce żyć, bo ma dosyć swojego domu… Często się boje, że on chce popełnić samobójstwo, a ostatnio prawie przez swoich rodziców ze mną zerwał, bo nie chce żebym była w takiej rodzinie… Staram się jego rozumieć ale nie potrafię 🙁 chcę go do psychologa wysłać, ale tylko się denerwuje, że proponuje mu takie rozwiązanie… Nie mam już sił, nie wiem co robić… Często zadaje sobie pytanie jak mu pomoc, bo nie potrafie ;( Ostatnio też napisalam jego kuzynce wiadomość, że on chce popełnić samobójstwo, dowiedział się o tym i jest na mnie strasznie obrażony( nie wiem czy dobrze postąpiłam)
