Bacznie obserwując siebie,już czwarty tydzień po rozstaniu z alkoholikiem… znalazłam u siebie kolejną rzecz, która zniszczyła moje życie. Wiem,że byłam współuzależniona ale… i byłam uzależniona od miłości…. Dopiero teraz do mnie to dotarło. Zrobiłam sobie nawet testy i niestety wyszło tak jak myślałam. Uzależniona od miłości, kochająca za bardzo. Jak sobie przypomnę moje dotychczasowe życie to tak: szukałam miłości byle jak i byle gdzie. Z byle kim, tylko po to,żeby ktoś mnie kochał. Bywało tak,że uprawiałam seks z niewłaściwymi ludźmi( rzadko, ale było). W związkach z alkoholikami szukałam pocieszenia, myślałam,że te osoby mnie kochają mimo,że niszczą nasz związek, traktują mnie instrumentalnie lub „uwieszają się na mnie”. Ja nie widziałam innego życia, bez mężczyzny. W ciagu 4 lat miałam dwóch partnerów alkoholików i to było na zasadzie takiej,że z jednego poszłam drugiego. Nie wyobrażałam sobie życia w samotności. Łatwo się zakochiwałam i bardzo angażowałam w związki. Często bywałam uległa. Zaspakajałam moim partnerów nie jednokrotnie. Próbowałam walczyć z ich alkoholizmem- angażowałam się tak bardzo,że zapominałam o swoich potrzebach. W ostatnim związku mało nie doszło do zdradzenia mojego partnera. Jest mi bardzo wstyd, ale to był mój krzyk rozpaczy 🙁
Teraz po rozstaniu również szukałam przygód… I teraz wiem dlaczego. Jestem uzależniona od miłości ;( Jak sobie z tym poradzić?
Co dzień dowiaduję się czegoś nowego o sobie… Nie wiem czy będę w stanie poznawać bolesną prawdę o sobie 🙁 Boję się depresji. W zasadzie nie wiem,czy już jej nie mam….
