Witajcie kochani Dda,
Mam 29 lat i od jakichś 9 lat nie mieszkam już w domu z rodzicami w którym ojciec od zawsze pił i używał przemocy fizycznej. Uczęszczam na terapię, staram się sobie radzić ze sobą, wszystko zaczyna się układać, raz jest lepiej raz gorzej ale cały czas do przodu. Jednak mam pewne zmartwienie, które nie daje mi spokoju. Chodzi o mojego młodszego brata, który mieszka jeszcze z rodzicami, co prawda ojciec nie pije od kilku lat, ale nadal stosuje przemoc psychiczna i potrafi być bardzo agresywny. Ja nie utrzymuje kontaktu z rodzicami więc mam spokój, ale mój brat jest narazie na to skazany. Dzisiaj otrzymałam od niego wiadomość że nie może wyjść z łazienki przez 1 h bo boi się że ojciec mu coś zrobi. Poszło o nieposprzatany pokój. Awantura, obrzucanie poczuciem winy, przekleństwa z wyzwiskami, szantaż emocjonalny. Gdy mój brat zamknął się w łazience, ojciec zacząć szarpać klamka i próbował otworzyć drzwi, zaczął się drzec.
Sytuacja przerażająca. Odkąd usłyszałam ta historie nie mogę myśleć o niczym innym. Nie daje mi to spokojnie zasnąć.
Brat pisał do mnie z łazienki, chciał żebym mu pomogła, powiedział że podobne sytuację były z 2/3 w miesiącu.
Dałam mu wsparcie emocjonalne, upewnilam się czy jest już bezpieczny i napisałam mu jak może sobie radzić z takim ojcem, że może jutro zadzwonić na telefon zaufania i zapytac jak sobie radzić, gdzie szukać pomocy. Powiedziałam mu również o zmianie szkoły i pojsciu do internatu.
Jako starsza siostra nie chce wchodzić w rolę ratownika i cały ten schemat ratownik/ofiara/agresor. Ale z drugiej strony mój stary kawałek chciałby bardzo go uchronić przed tym co ja przeżyłam w dzieciństwie.
Czuję ogromny lek, miałam nawet koszmar, w którym mój brat dzwoni do mnie w środku nocy i krzyczy do słuchawki a ja słyszę tylko jakieś szumy i nie wiem co się dzieje …
Nie wiem co robić.
Prosze o wsparcie
