@Irmina: Filtrując przez mój odbiór (mocno ograniczony, także tym, że wiem tylko to, co napiszesz), to brakuje mi rozmowy o jego uczuciach w stosunku do ciebie, a nie tylko w ogóle. I czego od ciebie potrzebuje/chce.
@Nieomylna: Mnie na terapii uczyli, żeby mówić o samych uczuciach, a nie o powodach – podejrzewam, że to dlatego, żeby unikać racjonalizacji, projekcji itp. Bardzo łatwo mi sobie wyobrazić wytłumaczenie w rodzaju „czuję złość, bo jesteś złośliwy”, co ułatwia zrzucenie z siebie odpowiedzialności za siebie i działanie z automatu, dyskutowanie w nieskończoność, zamiast skupienia na relacji itp. Mam duże skłonności do analizowania i takie uproszczenie mi pomaga. A ostatnio – już zupełnie poza terapią – byłem na warsztatach, gdzie nawet nie nazywaliśmy emocji, tylko skupialiśmy się na odczuciach w ciele, właśnie po to, żeby unikać racjonalizacji i trzymać się jak najbliżej tego, co jest. To tylko moje nastawienie i mnie się sprawdza, ale jeśli tobie działa inaczej, to ja tego nie rozumiem, ale akceptuję, że masz swoją drogę.
(A swoją drogą – mimo zmiany nicka link do profilu pozostał ten sam, więc jeśli zależało ci na większej anonimowości, a nie tylko na fajnym nicku 😉 , to pewnie musisz założyć nowy profil).
