40-letnia DDA

[Anonim]

#30222

Kilka miesięcy temu okazało się, że jestem DDA. W wieku 41 lat – trochę po¼no. Chodze na terapię indywidualna. Poczytałam sobie o DDA, ale… mam potrzebę rozmowy z lud¼mi w podobnym wieku. Interesuje mnie, jak sobie poradzili (pewnie jest to trudniejsze niż gdy ma się 20 lat), jak sobie radza w życiu oraz ze swoja przeszłościa.
Jesli ktoś zechce sie podzielić doświadczeniami, będę wdzięczna.
Moj e-mail: karmaniola@wp.pl
Numer na GG: 2156136

[Anonim]

#30250

Podobnie jestem po czterdziestce, mam 43 lata. Kiedys leczylam sie na depresje. Niedawno dowiedzialam sie, ze jestem DDD. Znalazlam test. Nie znalazlam testu na DDA w internecie, ale sadzac po nazwie, mozliwe ze jestem i DDA. Terazniejszosc mam poukladana , ale wlasnie przeszlosc znowu wrocila. Szczegolnie po przeczytaniu tych dwoch polecanych ksiazek. Jakby nie bylo, mlode lata sa decydujace.
Na pewno czterdziestolatkow DDD i DDA nie jest mniej niz dwudziestolatkow…
jana500@interia.pl
Pozdrawiam wszystkich 🙂

[Anonim]

#30406

Witaj! Chetnie podzielę sie z Toba swoimi doświadczeniami. O tym że jestem DDA dowiedziałam sie miesiac temu. Mam 36 lat. Naprawde nie jest mi łatwo z tym żyć, ale mam nadzieje ze terapia, w ktorej uczestniczę, pomoze mi. Pozdrawiam.

[Anonim]

#30571

Cześć,
Czy otrzymałaś moja odpowiedż?
Darek

[aniaDDA]

#30652

witam:-)a ja mam 34 lata, czyli wcale nie tak mało. Dziś na przystanku jedna kobitka powiedziała do mnie: ,,£adne teraz ta młodzież czapki nosi”, więc nie jest ze mna jeszcze tak ¼le :laugh:
zapraszam na swoja stronkę http://www.terapiadda.republika.pl
na forum wypowiadaja się ludzie po 30-stce.

[Anonim]

#31035

Witaj kochana.Na zmiany nigdy nie jest za pożno bo nigdy nie jest za pożno na życie w pełni tzn. takie w ktorym będziesz szczęśliwa a wierz mi że jest to możliwe właśnie dzięki terapii dla dda.Ja też jeszcze rok temu myślałam że nicmnie w życiu nie czeka dobrego,zabrakło celu i sensu we wszystkich dziedzinach życia, to jest koszmar .Dzisiaj po roku uczestniczenia w terapii wiem ze warto jest podjać ten trud bo zupełnie inaczej wyglada świat…..

[Anonim]

#31301

Jestem 38-letnia DDA.10 lat temu trafiłam na terapię grupowa ludzi wspołuzależnionych, potem na indywidualna terapie DDA. Miewam depresję i problemy osobiste, ktore dotycza przeszłości. Część z nich już rozwiazałam, ale wciaż pojawiaja sie nowe. Cały czas pracuje nad soba.Chętnie porozmawiam z osoba w moim wieku.

[Anonim]

#31486

Mam 48 lat, to chyba rekord.Jestem chyba tu najstarsza¡ DDA,tzn.DDA-senior 😉

[Anonim]

#31496

Magda napisał:
„Jestem 38-letnia DDA.10 lat temu trafiłam na terapię grupowa ludzi wspołuzależnionych, potem na indywidualna terapie DDA. Miewam depresję i problemy osobiste, ktore dotycza przeszłości. Część z nich już rozwiazałam, ale wciaż pojawiaja sie nowe. Cały czas pracuje nad soba.Chętnie porozmawiam z osoba w moim wieku.”

Witaj, też mam 38 lat,też bym pogadał.

[Anonim]

#32372

Anno, a może Aniu,
No coż po raz pierwszy buszuję po forum DDA , a skoro tu jestem to najwyra¼niej znaczy że potrzebuję bliskiej osoby.
Aniu, mam 45 lat i jestem samotna w swoim świecie . Kolejne porażki życiowe , złe decyzje , ropad rodziny , spowodowały że spojrzałam w głab siebie i zapytałam – DLACZEGO ? Zidentyfikowałam się (po tylu latach?!) .Muszę coś zmienić.Oto moj cel. Chciałabym od stycznia zaczać brać udział w spotkaniach grupy terapeutycznej. A teraz pozdrawiam Cię serdecznie . Kasia :laugh:

[Autor]

Wpisy