Cztery świece, płonąc, spalały się powoli… Panowała całkowita cisza tak, że można bylo usłyszeć jak rozmawiają ze sobą. Pierwsza mówiła: “JA SYMBOLIZUJĘ POKÓJ ale ludzie nie potrafią sprawić by zapanował pokój: właściwie myślę, że nie pozostaje mi nic innego do zrobienia jak zgasnąć!” Tak też czyni, powolutku, spokojnie świeca gaśnie zupełnie. Druga mowi: “ JA JESTEM WIARA Niestety jestem całkowicie bezużyteczna. Ludzie nie chcą wiedzieć o mnie i dlatego nie ma sensu bym pozostawała zapalona.” Ledwie skończyła mowić, delikatny wietrzyk powiał i zgasił świecę. Bardzo smutno, trzecia świeca dodaje: “ JA JESTEM MILOSC Nie mam już dłużej siły by płonąć. Ludzie nie doceniają mnie i nie rozumieją jak jestem ważna. Oni nienawidzą co gorsza tych, którzy ich kochają najbardziej, własne rodziny.” I bez czekania na inne, świeca gaśnie. W tym momencie… Nieoczekiwanie wchodzi do pokoju małe dziecko i widzi trzy świece zgaszone. Przelękniony prawie całkowitą ciemnością, krzyczy: “ CO ROBICIE! MUSICIE POZOSTAC ZAPALONE, JA BOJĘ SIĘ CIEMNOSCI!” I mowiąc to wybucha płaczem. Czwarta świeca z zatroskaniem mówi: “NIE BÓJ SIĘ, NIE PLACZ: DOPÓKI JA JESTEM ZAPALONA, MOZEMY ZAWSZE ROZPALIC NA NOWO TRZY POZOSTALE SWIECE: Ja jestem NADZIEJA” Z oczami błyszczącymi i spuchniętymi od łez, dziecko bierze świecę symbolizującą nadzieję i zapala zgaszone świece.
ZRÓBMY WSZYSTKO BY NIGDY NIE ZAGASLA W NASZYCH SERCACH NADZIEJA…. …i żeby każdy z nas mógł być zaczynem dobra i tak jak to dziecko, byśmy potrafili w każdym momencie rozpalić na nowo naszą nadzieją , Wiarę, Pokój i Miłość!!!
B)
