Cześć 🙂 Fajnie, że odpisałaś. Zaglądałam na tę stronę przez pierwszych kilka dni po umieszczeniu wpisu, ale potem odpuściłam, bo nikt nie odpisywał stąd też takie moje opóźnienie w odpowiedzi do Ciebie. Mam nadzieję, że jeszcze chcesz porozmawiać 🙂
Mówisz o samotności i poczuciu pustki…to właśnie sprawia, że ciągle poszukuje kontaktu z ludźmi. Szczególnie potrzebuje bardzo bliskich relacji i kiedy jakaś znajomość w moim życiu się rozpoczyna, szybko chce aby stała się bliską relacją. I chce być blisko człowieka, ale jednocześnie daleko…być może dlatego wszyscy bliscy mojemu sercu ludzie nie są na wyciągnięcie ręki. Mieszkają w innych miastach, a ja mam z nimi kontakt telefoniczny. Tak jest bezpieczniej dla mnie. Jednak…czuje pustkę…mimo wszystko bardzo pragnę mieć ludzi blisko, a to że gdzieś ich tam odpycham jest powodem lęku o przekraczanie moich granic. Boję się, że kiedy ktoś będzie zbyt blisko to przekroczy moje granice.
Niejednokrotnie mam też wrażenie, że nie wiem gdzie te granice są. Łatwo jednak mogę się przekonać wtedy, kiedy ktoś mnie krytykuje, spojrzy na mnie nieżyczliwe, podniesie głos,albo po prostu jest stanowczy. Bywa, że nawet stanowczości się boje.
Jak to jest u Ciebie w relacjach?<span style=”text-align: right;”>J</span>
<span style=”text-align: right;”>ak to jest u Was, ludzie, jeśli ktoś czyta ten post ( mam ogromną nadzieję)? 🙂 </span>
Pozdrawiam serdecznie
