Nie miałam ani dziedzicinstwa ani milosci rodziców. Wspominam dobrze 1 komunie święta. Jako dziecko cieszyłam się, że jakiś Jezus mnie kocha. Już to samo w sobie jest nienormalne. Bo wtedy powinnam być centrum rodziny. Matki, kjca czy babki. Natomiast oni mieli swoje oczko w głowie przyrodnie brata. Pierwsze problemy z nauką, potem pił i ich okradał. Wtzywal, bil. Rano pogaduszki z nim, kawka, papierosik. Mną nikt się nie interesował jaka szkoła dalej, czy mam koleżanki, kolegow. Mówili tylko, że jestem dziwolagiem i niemowa. Ten braciszek też mnie molestował w wieku ok7 do 12lat. Był trzy lata młodszy. Zastanawiam się czy sam był molestowany? Bo 9 latek czy 10 molestujący siostrę? Zamiast integrować się z ludźmi ja byłam cicha, zamknięta w sobie, bez życia. Nikt w tej rodzinie mnie nigdy nie kochał ani ja też nie potrafiłam znaleźć sił by walczyć. I tak tkwię tam do dziś mając 35 lat. Poza tym, że mój ojciec zabił się gdy miałam 20 lat. Braciszek jest oza granicami kraju. I dalej pije … Piekło tworzy swojej małżonce. Ostatnio będąc w Pl miał wyrzuty ze ja nie kupiłam mu piwa, chory człowiek. Najgorsze że nie potrafię zrozumieć jak matka jako dorosła osoba potrafiła się dać gówniarzowi. Przemocą i wyzwiskami. To chore.
