Witaj,
Mam 35 lat, niedawno odkryłam, że jestem DDA, na forum po raz pierwszy.
Nie będę się wymądrzać, ale napiszę jak jest u mnie. Mam dziecko, 4 letnie. Bardzo długo nie chciałam mieć dzieci, co więcej bałam się zakladania rodziny. Wszystko, co wiazalo się z prowadzeniem domu było przeze mnie odrzucane. Dzieci nie znosiłam …
Zdecydowaliśmy się na dziecko trochę z rozsądku. Miałam powazne obawy czy podołam. Dziś cieszę się, że mój synek jest, ale niestety często reaguję jak moja matka. Nie chcę tego, ale potrafię wyładowywać złość na dziecku. Dlatego zaczełam się diagnozować i widzę, że jest lepiej.
Nie rezygnuj z myśli o dziecku, nie bój się, że go nie pokochasz. Masz jeszcze czas. Ja też słyszalam od matki, ze jestem egoistyczna a teraz słysze od niej, że jestem dla synka niedobra …. Tylko, że ja już przestałam w to wierzyć. Moje dziecko mówi do mnie co innego, przytula się, całuje. Uczę się kochać od nowa.
Pozdrawiam
