Roberto!
sa o wiele straszniejsze rzeczy od wilka 🙂
ale nie wywolujmy wilka z lasu 😉 dlatego nie bede o nich pisala otwarcie :).
jesli chodzi o moja chrypke, to wiecej mozna przeczytac w watku o 'podrozowaniu w czasie’.
naprawde wydaje mi sie, ze wychodzi tu bardziej moj konserwatyzm i pewien opor w otwarciu sie na nowe, niz o zmiane klimatu.
a utrata glosu, ktora miala rowniez miejsce, wiaze sie byc moze z tym, ze wiem, ze nie powinnam dzielic sie moimi myslami z ludzmi, ktorzy mnie otaczaja, bo to zupelnie teraz bez sensu- podwazanie ich autorytetu mogloby mi przyniesc tylko klopoty…
nie jest to w zgodzie ze mna sama, dlatego moja soma 🙂 buntuje sie razem z psyche…jakby sie z nia solidaryzuje.
ale jest juz lepiej- przepracowalam w sobie pare spraw- znalazlam w pewnym sensie rozwiazanie- miejsce dla siebie w tym wszystkim.
poza tym- zauwazylam, ze im bardziej walcze z tym, co mi sie we mnie nie podoba, tym gorzej to wychodzi…
to podobnie jak z emocjami- jesli dopada mnie uzasadniony smutek- np. gdy na kims sie zawiodlam, albo ktos sprawil mi przykrosc- bez sensu jest rozweselac sie na sile- lepiej dac sobie prawo do bolu- wtedy smutek przejdzie szybciej. chyba podobnie mam z chrypka- gdy pozostaje w zgodzie sama z soba, mam jakby wiecej energii na pozytywna zmiane sytuacji- i nie musze prawie nic robic, zeby przeszlo samo.
pozdrawiam
