Witam, wstyd i strach to domunujace uczucia u DDA, a przeciez to poczucie bezpieczenstwa, milosc i zrozumeinie takiemi powinny byc. Twoja mama nigdy tak na prawde nie byla Twoja mama i w nienaturlny sposob sprawila, zebys to Ty czula sie odpoweidzialna za nia i pelnila role jej matki. To nie jest tak jak powinno byc. Twoja wyprowadzka umozliwi przywrocenie stanu normalnosci, choc moze i tak nigdy sie nie stanie. W kazdym razie Ty nie jestes matka swojej matki, wiec nie patrz na nia jak na dziecko. To ona miala zajac sie soba i Toba, a nie zrobila ani jednego ani drugiego. Po pierwsze nie pokazala Ci jak masz w przyszlosci zadbac o siebie (bo sama o siebie nie dbala), po drugie nie pozwolila Ci byc dzieckiem, o ktore sie dba, wiec nie masz co sie nad nia litowac, bo ona pewnie nigdy nawet nad Toba nie zaplakala, nigdy sie nie zlitowala, nigdy sie o Ciebie nie martwila. Jej pijanstwo byla dla niej zbyt wazne, zeby zauwazyc Ciebie i Twoje potrzeby, dlatego rozpocznij swoje wlasne zycie, zeby nie ciagnac tej "sztafety pokolen". Masz czas, zeby duzo sie nauczyc i w przyszlosci cieszyc sie rola dobrej matki, ktora kocha siebie sama i swoje dzieci.
