Hej
¦wietnie znam ten stan stagnacji, wyłaczenia, siedzenia i gapienia się "jak trawa rośnie", nawet kiedy mam coś pilnego do zrobienia, nie jestem w stanie się zmobilizować i np. zaczać się uczyć. Praktycznie codziennie dopada mnie ten problem, a, że obecnie nie pracuję, więc tkwię bezczynnie w domu i zastanawiam się czy nie jest to wynik jakiegoś gigantycznego wrodzonego lenistwa, lub słabego charakteru. Ale takie myślenie też nic nie zmienia, siedzę więc dalej i denerwuję się, że mi się nie chce, że nie mam siły, że jestem taka do niczego. Trudno mi z tym, nie radzę sobie ze soba. Czasami, żeby złagodzić to poczucie beznadziejności ogladam TV lub czytam stare gazety ale potem dalej czuję się ¼le. Czy jest jakiś sposob na przezwyciężenie takiego stanu?
