Witam.
Narastające lęki i permanentnie obniżony nastrój występujący w moim życiu periodycznie skłoniły mnie do wizyty u psychiatry, do którego wybrałam się po raz pierwszy. Wyszłam od niego z diagnozą -DDA. Termin „DDA” od czasu do czasu obijał mi się o uszy, miałam świadomość, że mogę być na to narażona, ale nigdy nie myślałam o tym jako o realnym problemie, z którym trzeba coś zrobić. Dostałam zalecenie terapii indywidualnej z ostrzeżeniem, że może być to nie łatwa i żmudna droga.
Chciałam zwrócić się z prośbą do Was, do tych szczególnie którzy mają za sobą taką indywidualną terapię lub są w trakcie o opinie jak to wygląda, czy rzeczywiście jest to w jakiś sposób bolesne przeżycie i czy wysiłek, który w związku z tym ponieśliście jest tego wart, czy o wszystkim jakość życia może się podnieść i czy mogą nastąpić zauważalne zmiany osobowościowe? Czy taka terapia ma coś wspólnego z terapią behawioralno-poznawczą czy jest to zupełnie inna metoda?
Bardzo dziękuję z góry za poświęcony czas, mam nadzieję, że Wasza wiedza na ten temat pomoże mi w pewnym stopniu podjąć decyzję o rozpoczęciu takiego leczenia.
