wiecie jaka jestem dumna z siebie??!!?? zdobyłam się na odwagę, żeby poważnie porozmawiać z pewną osobą, która wydawała mi się bliska i która, myślałam, że ucieka przede mną, a przez to mnie rani. brakowało mi szczerości z jego strony i dziś sie jej doczekałam.
prawdę mówiąc, myślałam, że będę się fatalnie czuć kiedy usłyszę, jak karmiłam się złudzeniami, kiedy pokaże mi się moje miejsce w szeregu, kiedy usłyszę, że nie będzie tego, czego pragnęłam.
być może ukłuło, ale tylko na chwilę. ważne, że poznałam prawdę. niedomówienia są boleśniejsze niż najgorsza prawda. dziś się o tym dowiedziałam ja! bardziej cierpiałam przed tą rozmową niż po niej. "prawda was wyzwoli":) tak jest – czuję się jakoś tak… lekko??
i nawet się uśmiechałam wracając do domu. nie wiem czemu…
może dlatego, że znów się przełamałam i napawa mnie to dumą… może dlatego, że znam właśnie tę prawdę, która wcale nie jest aż taka straszna, jak myślałam… a może dlatego, że otrzymałam to, co mi się należało-szczerość…
może i przyjdzie czas na smutek:huh: ale póki co-cieszę się:cheer:
