fizycznie, jak na moje fantastyczne leki, nie jest źle
spałam źle ale nie tragicznie, ciężko było wstać kiedy tak ciemno
jakieś dziwne delikatne zawroty głowy- może z anemii, może znowu niskie ciśnienie
gorączka po zastrzyku (ale była i przed) rośnie z każdą godziną, chce mi się pić
zmęczenie i rozdrażnienie w normie – czyli da się żyć
swędzenie
i dziś nie bolał mnie żołądek
to 44 z 47 zastrzyków – więc dużo myśli o przyszłości, dużo planów na "po leczeniu" o jednak musiałam z wielu rzeczy zrezygnować
w pracy jeszcze nie jest tragicznie – ale zaraz będzie bo zamykamy rok i czeka nas przeprowadzka departamentu. dużo zmian, ale na razie sobie radzę. lekka niepwność – za tydzień moja pierwsza "korpo rozmowa" z szefową – stawianie celów na ten rok z ktorych będę rozliczna. mimo że napisała mi nawet że moje sugestie są mile widziane – i mam jakieś swoje sugestię – boję się je powiedzieć. nie jestem spraliżożowna ale boję się prosić o coś dla siebie, lepiej mi wychodzi radzenie sobie z sytuacją zastaną niż aktywne jej kształtowani
nastrój nie najgorszy – marzenia i plany jakoś pomagają mi nie myśleć o przykrych aspektach rzeczywistości, z których samotność i realna perspektywa że tak będzie zawsze – są najgorsze. nadzieja że jakoś te wszystkie aspekty życia się poukładają.
rozdrażnienie z powodu współlokatorki – męczy mnie i tyle. i ogromne poczucie winy z tego powodu – bo może to ja po prostu nie umiem budować relacji? Ona ewidetnie chciała – tylko jak dla mnie za bardzo i za szybko i bardzo na siłę. i nie wiem, czy ją "odrzuciłam" bo po prostu "nie jest w moim typie" na głęboką przyjaźń czy dlatego,, że jestem taka zła. I dlaczego ona złości mnie tak bardzo? Jasne mój intferon bardzo rozdrażnia ale to jeszcze coś więcej, coś we mnie
tęsknota za czymś nieokreślonym…
