Jestem dziewczyną chłopaka z syndromem DDA

[arielka1991]

#472573

Hej. Ja całkowicie Cię Aniu rozumiem. Sama jestem byłą dziewczyną chłopaka DDA. Jeśli chcesz to przeczytaj moją historię. Opisałam ją na tym forum kilka miesięcy temu. Co ja bym tobie radziła? Zapomnij o nim. DDA to często są osoby, które nieświadomie niszczą siebie i innych. Na początku relacji pokazują jak bardzo im zależy, ale gdy związek wejdzie na poważniejszy poziom (w waszym przypadku zaręczyny, planowanie ślubu), to nagle zaczynają się odsuwać. Wynika to ze strachu przed odrzuceniem. Często DDA nie dopuszczają do siebie, że mogą być szczęśliwi. Oni boją się, gdy wszystko w związku układa się dobrze, bo ich dzieciństwo to była jedna wielka huśtawka, i właśnie te wahania uważają za normalne. DDA często mają problemy z czytaniem swoich emocji, raz im się wydaje że kochają, a innym razem że nie. Ja przez takie odsuwanie się ode mnie, i granie z moimi uczuciami nabawiłam się nerwicy. Po rozstaniu było mi ciężko. Związki z DDA to są związki toksyczne, i niestety wiem z doświadczenia jak cholernie trudno jest odejść. Mój były również miał bardzo dobre cechy, które utrudniały mi proces „leczenia”. Ja zawsze będę ostrzegać inne osoby przed tego typu relacjami. Moim zdaniem Dorosłe Dzieci Alkoholików powinny najpierw w 100% uporać się ze swoimi problemami i emocjami i dopiero wtedy myśleć o związku. Od mojego zerwania (w czerwcu) minęło już 8 miesięcy i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jestem bardzo, ale to bardzo wdzięczna i szczęśliwa, że ten związek się zakończył. Widzę, że ty byś chciała mu pomóc, ale on tej pomocy nie chce. Skup się na sobie, i obiecuję, że za kilka miesięcy dojdziesz do takich samych wnisków jak ja. Co mi pomogło w ciężkich chwilach? Zagłębianie tematyki DDA, czytanie historii ludzi, którzy związani są/byli z DDA. Kochana, jeszcze poznasz osobę, która będzie potrafiła ciebie docenić, i dać ci miłość na którą zasługujesz. Pamiętaj – BĘDZIE TYLKO LEPIEJ! :))

[Ania42]

#473000

Okazało się, że Michał miesiąc po naszym rozstaniu zaczął spotykać się z koleżanką z pracy. Możliwe, że emocjonalnie był już z nią związany podczas naszego narzeczeństwa. Czy to nadal DDA czy zwykłe skurwysyństwo?

[Fenix]

#473001

Jeżeli coś ich łączyło przed Waszym rozstaniem, to dla mnie byłaby zwykła zdrada. Nawet jeżeli była to zdrada psychiczna, dla mnie byłby to definitywny koniec. Bez jakiejkolwiek możliwości powrotu. Braku lojalności wobec partnera nie da się wytłumaczyć syndromem DDA. Wybacz może trochę zbyt ostrą wypowiedź, ale zdrada psychiczna czy fizyczna, przemoc fizyczna i psychiczna, to są dla mnie rzeczy absolutnie nie do zaakceptowania. Dla mnie to są zachowania, które jednym cięciem kończą związek.

[Ania42]

#473002

Zgadzam się w 100%. Nie ma szans na powrót. Tłumaczyłam jego zachowanie DDA a okazało się, że poznał inną.

[Ania42]

#473004

Choć to nie zmienia faktu,że jest osobą z syndromem DDA, sam mnie o tym poinformował no i przeczytana przeze mnie książka, którą mi poleciłaś upewniła mnie, że ten człowiek potrzebuje pomocy. Niektóre przykłady wypisz, wymaluj. A tu kolejny związek, kolejna relacja…

[Fenix]

#473005

Aniu, zacznij proszę myśleć o sobie i swojej przyszłości. Pewnie i potrzebuje pomocy, ale syndrom DDA nie może być wytłumaczeniem. Wtedy byłaby to zwykła manipulacja dla wybielania siebie.

Odpowiedz sobie proszę na pytanie, czy po takim doświadczeniu mogłabyś mu ponownie zaufać?

[Ania42]

#473010

Komu jestem w stanie teraz zaufać? Okazuje się, że najbliższa osoba może wbić Ci nóż w plecy. Sprawa nie dotyczy tylko zaufania do niego ale do każdej następnej napotkanej przeze mnie osoby.

[Fenix]

#473011

Ciężko jest ponownie zaufać, ale można. Na szczęście można jeszcze spotkać dobrych ludzi, tylko trzeba się dobrze rozglądać i nie pozwolić im odejść. 🙂

[Chłopiec Papuśny]

#473013

Zrób tak jak ja. Kup sobie gitarę basową i wszystkie leki, przemyślenia w muzykę ładuj. 🙂

[nali102]

#473033

Cześć 🙂

Tym razem zwracam się do Was z ogromną prośbą. Długo zastanawiałam się czy mogę o to tutaj prosić, ale myślę że nie ma na to lepszego miejsca, a decyzję podejmiecie sami 🙂

Na początku chciałam powiedzieć, że sama jestem DDA, po terapii indywidualnej i grupowej 🙂 Służę radą i doświadczeniami na tyle ile mogę pomóc.

Jestem też studentką, pracę licencjacką napisałam o Funkcjonowaniu rodziny z problemem alkoholowym w opinii i świadomości młodzieży. Badałam w niej głównie to, jak młodzież postrzega poszczególnych członków rodziny alkoholowej i jaką posiada wiedzę na temat tego zjawiska (wyniki są bardzo zaskakujące, jeśli Cię interesują ? napisz :))

Aktualnie jestem w trakcie zbierania kwestionariuszy do pracy magisterskiej, w której poszłam o krok dalej i badam Identyfikację kobiet z syndromem DDA z rodzicami. Badam obraz matki i ojca. Myślę, że badania te mają spory potencjał, mogą nam wszystkim pomóc zrozumieć sytuację w jakiej się znaleźliśmy. Chciałabym żeby były jak najbardziej wiarygodne, dlatego też proszę Was o pomoc i przyczynienie się do nich. Jeśli znasz kogoś z DDA, będzie mi bardzo miło gdy przekażesz mu tą wiadomość 🙂

Chętnych do rozmowy i wypełnienia kwestionariusza (ACL) proszę o kontakt mailowy na: nj.rycerz@gmail.com. Prześlę kwestionariusz 🙂
<p align=?CENTER?>Moją prośbę kieruję głównie do obecnych tu kobiet, ale wynikami z badań i rozmową służę wszystkim :)</p>
<p align=?CENTER?>Z góry bardzo Wam dziękuję.</p>
<p align=?CENTER?>Pozdrawiam Was ciepło.</p>
<p align=?CENTER?>Natalia.</p>
<p align=?CENTER?>:)</p>

[Autor]

Wpisy