Ramoiram, cześć!
Moje doświadczenie z joga kundalini jest ograniczone – byłam na wyjeździe z grupą jogi kundalini i ćwiczyliśmy tam parę razy dziennie. Na co dzień uprawiam jogę Iyengara – spokojne, niedynamiczne ćwiczenia, skupione na oddechu podczas trwania danej asanie.
Joga kundalini zaskoczyła mnie swoją zwyczajnością (spodziewałam się większego odjechania w stylu new age’u). Odrobina klimatu była faktycznie przy śpiewaniu mantr – mnie osobiście wyprowadzały one z głowy i kierowały w stronę wspólnoty (podobnie jak śpiew w kościele), nie powodowały natłoku myśli. Każdy ma inaczej.
Rytm tych ćwiczeń mi sprawiał przyjemność. Faktycznie można lekko przy młynkach odlecieć , układ nerwowy działa tutaj intensywnie. Ćwiczenia dawały mi też niezły wycisk fizyczny. Jednak po wyjeździe nie wróciłam do jogi kundalini – bardziej przekonuje mnie spokój trwania w asanach, jest mniej cukierkowy dla mnie. Chodzi o to, że w kundalini miałam muzyczkę, rytm nadawany sztucznie i wiele takich ozdobników jak mantry etc. Iyengar ze swoją asceza jest dla mnie bliżej ciała i duszy, a mniej efekciarski.
Natomiast co do ptsd i innych przypadłości – na pewno padły tu już wartosciowe rady co do działania pod kierunkiem terapeuty. Można z nim dokładnie omówić też zajęcia jogi i Twój stan wtedy, poszukać rozwiązan. Na pewno dobrze że siebie w tym obserwujesz. Np. otwarte oczy czy gotowość do przerwania ćwiczenia żeby nie narazić się na silny flashback – to brzmi rozsądnie.
Moim zdaniem ćwiczenia fizyczne są bardzo ważne i jeśli znalazłeś sposób ćwiczenia który Tobie odpowiada to świetnie. Zwłaszcza jeśli dostosujesz go do Twoich potrzeb. Z pewnością porozmawialabym też z prowadzącym, że masz taki wgląd i trochę odmienne potrzeby (otwarte oczy, potrzebę pauzy, picia wody w trakcie – cokolwiek co pomaga ci zostać tu i teraz czy uziemić się).
Przytulanie do żony jest trochę z innej dziedziny – buduje bliskość i poczucie oparcia, ale nie zastąpi ćwiczeń fizycznych. Zwłaszcza w depresji to ważne że masz kotwicę jaką jest wysiłek fizyczny – w dodatki regularny.
Nie wiem czy dobrze słyszę ale mam wrażenie pewnej oceny u Ciebie – czy to ok że ćwiczę jogę kundalini a mam trudności psychiczne? Czy nie zrobię sobie krzywdy? Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi – trochę musisz ocenić sam lub najlepiej z terapeutą. Bo nawet jeśli komuś to zaszkodziło kiedyś albo pomogło – trzeba się wsłuchać w siebie. A zarazem śmiało modyfikować praktykę i mówić o swoich potrzebach prowadzącemu. Próbowałeś tego? Chyba że cwiczysz sam?
