hi Ananas20,
Wiem co czujesz, też mieliśmy taki etap. Jesteśmy 7 lat po ślubie.
Ja jestem dda i poszedłem na terapię 2-3 miesięczną. Odkryłem siebie, wiele zrozumiałem i od tamtego momentu budujemy zupełnie inne relacje.
Pytanie brzmi czy dopiero teraz się popsuło czy zawsze było coś nie tak ale dopiero teraz to eksplodowało ?
Nie wiem dokładnie jaka jest Twoja historia więc powiem ogólnie czego się nauczyłem.
W skrócie :
Jako DDA byłem nieufny co do innych, nie miałem wielu przyjaciół bo bałem się że ktoś zrobi mi krzywdę więc zachowywałem dystans. Miałem też blokadę emocjonalną.
Wiecznie natomiast porównywałem się do innych bo czułem się gorszy. Jakby mi czegoś brakowało.
Alkohol i używki zawsze działały jak lekarstwo bo czułem się po nich lepiej. Mogłem się odrobiny wyluzować i nie być spięty. Nie martwić się o wszystko.
zawsze jakoś się to odbijało na związku ale żona była wyrozumiała.
Gdy w końcu przyszedł kryzys jednak powiedziała mi że ona nie jest w stanie mi pomóc więc poszedłem do specjalisty.
No i tam odkryłem że jestem DDA, że jest nas wielu. Że nie trzeba z tym się męczyć samemu.
Oczami dorosłych spojrzeliśmy na moje dzieciństwo co pozwoliło mi spojrzeć na nie z innej perspektywy.
Długo by pisać .. w każdym bądź razie , terapia bardzo mi pomogła i od tego czasu jest naprawdę fajnie. Dogadujemy się i wspólnie wychowujemy dzieci.
Jak masz pytania to pytaj.
Ew telefon
Pozdrawiam
