[size=4][/size]Witajcie. Mam na imie Jaga i jestem dda. Kilka lat temu chodzilam na terapie indywidualna, i tam pani psycholog niemal zmusiła mnie do rozmowy z mama. Tak rozmawiałysmy, raczej to ja mowilam i prosiłam żeby tylko nic nie mowila tacie, że grzeczna dziewczynka uważa że on za duzo pije. Mowiłam mamo cos sie tu dzieje nie tak, tato za dużo pije, nie widzisz tego?
Niestety nie widziala(czytaj) nie chciała widzieć. Zaprzeczyła wszystkiemu i potraktowała mnie jak wariatke, ktora nic nie wie o życiu. Prez to mam duży żal do niej, ale teraz wiem że też była dda i po prostu jest jej tak wygodnie nie miała nigdy innego wzorca. Teraz chodze od niedawna na grupę, ucze się dbac o siebie, chyba juz nigdy nie podejme takiej rozmowy(, a list hmm, narazie też o tym nie myśle jest we mnie jakaś blokada od tej rozmowy. Pomimo tego że jest mi bardzo ¼le z tym co mam w sobie nie umiem być prawdziwa, wole być grzeczna dziewczynka niż się wychylać. Przepraszam za chaos tej wypowiedzi.
Jaga
