Witajcie. Potrzebuje rozmowy, wsparcia czegokolwiek. Moja matka jest alkoholiczką odkąd pamiętam. Jej picie polega na tym że pije na umór przez tydzień lub więcej jest wtedy nie do zniesienia leży we własnych odchodach nic jej nie interesuję. Zawsze bylam z tym sama. Jako dziecko 7 letnie zostawałam z nią sama w domu, moje starsze siostry miały swoje życie. To ja patrzyłam płakałam i błagam żeby przestała pić ale wóda zawsze wygrywa. Jak miałam 19 lat wyprowadziłam się, matka jakoś sobie radziła, po 6 latach znów zaczęła chlać. Rozmawiałam z nią mówiła że jest samotna, wprowadziłam się do niej z nażeczonym ale i tak piła co 2 lata ale piła i rujnowała moje życie a ja zawsze byłam tą 7 letnią dziewczynką która sprawdzała czy kochana mamusia oddycha. Teraz już nie mieszkam z matką mam męża, córkę chcę żyć po swojemu. Matka znowu pije już 8 dzień, ja nie mogę tam być i nie chcę. Dziś chciała żebym przyszła bo jest jak to ona nazwała osra.. i oszcza.. ( leży we własnych dochodach) ale przecież nie pójdę tam z 1,5 rocznym dzieckiem! Chcę się od tego odciąć naprawdę za dużo już widziałam ale mam wyrzuty sumienia że mnie tam nie ma. Poradźcie co mam zrobić rzucić wszystko rodzinę pracę i być tam?? Naprawdę sobie z tym nie radzę wciąż chyba jestem „małą dziewczynką” Dodam tylko że jak matka nie pije jest naprawdę dobrym człowiekiem a po alkoholu zmienia się o 180 stopni.
