przymierzam sie do jakiejś terapii od roku chyba, ale myślałam że może sama dam sobie radę. Chciałam normalnie żyć, więc sie z NIM rozstałam. Spotykałam się ze znajomymi, chodziłam do kina itp, ale on wrócił i nie dawał mi spokoju…
Mówił, że się zmienił, że nie pije. I faktycznie tak było przez jakiś czas. Kupiłam mieszkanie, a że on zajmuję się takimi rzeczami to robił tam remont. Z dnia na dzień było coraz gorzej i jest coraz gorzej. Jest na moim utrzmaniu, wyciąga kasę niby na materiał którego wcale nie kupuje. A ja nie dość, że zakopuję sie z nim w bagno to jeszcze będę mieć problemy…
nawet nie mam z kim pogadać z rodziny, bo mama za granicą i myśli że u mnie wszystko ok. nie może mi pomóc, zresztą nie chce jej martwić.
Czuję się jak kretynka, czasami wydaje mi się, że może faktycznie wszystko wyolbrzymiam, że nie ma ludzi, którzy nie piją ani facetów którzy nie lubią piwa.
w moim mieście faktycznie jest grupa AA, są spotkania, ale jakoś nie mam odwagi tam iść.nie wiem co mam powiedzieć i w ogóle jak zacząć z tym wszystkim. A może się mylę i za dużo oczekuję od drugiej osoby? może to ze mną jest coś nie tak a nie z nim…
