Ja wiem,jak to boli, ta zadra w sercu, gdy relacje z najbliższymi sypią się,choć chcielibyśmy,aby byly w miarę ok.
Moja matka absolutnie wypiera się tego,ale ja wiem,że byla i jest współuzależniona od męża alkoholika,choć sama nie pije i zawsze odkąd pamiętam,trzmala wszystko w kupie.
Nie zadbała o własne interesy, wyszła jak przysłowiowy Zablocki na mydle,bo poświęcila się dla rodziny,a tak naprawdę za wszelką cenę robiła tak,byśmy uchodzili za w miarę normalną rodzinę.
Dziś jest sfrustrowana i cięzko z nią normalnie i spokojnie porozmawiać. Mamy zle relacje.
Posługuje się często w relacjach ze mną emocjonalnym szantażem,czego ja nie znoszę, klocimy się.
Jak pisze ogiszka, moja mama również łamie moje granice i oczekuje wdzięczności,bo przecież przeszła tyle w zyciu i wie,co jest dobre,a co nie, a jak ja się buntuję to jeszcze ma pretensje,że jestem niewdzięczna,bo ona przecież chce jak najlepiej…
Może zatem warto przemyśleć to, co powiedziała Ci terapeutka,że na siłe nie warto próbować budować dobrych relacji z matką,która tyranizuje i dowartościowuje się tym, że Ci dokopie i psychicznie zdołuje,wpędzi w poczucie winy.
