<div class=”ipsType_normal ipsType_richText ipsContained” data-role=”commentContent” data-controller=”core.front.core.lightboxedImages”>
Witam. Mam 28 lat, moja narzeczona 29. Jesteśmy ze sobą 3 lata, po 2 latach oświadczyłem się jej, zaplanowaliśmy wesele, które miało być za rok w sierpniu. Ogólnie można powidzieć sielanka, nawet jeśli kłóciliśmy się to szybko dochodziliśmy do wspólnych rozwiązań, aby było jak najlepiej dla nas. Ja również jestem DDA, mój ojceic pije odkąd pamiętam w domu nigdy mi niczego nie brakowało, nie było awantur (ostatnie kilka lat się zdarzają), po prostu pił i szedł spać. Od rodziców wyprowadziłem się rok temu i mieszkamy razem z narzeczoną. Namówiłem ją swego czasu na terapie (u niej pije oboje rodziców), mimo że ja sam nie chodzę. 2 tygodnie temu po terapii przyszła do mieszkania i powiedziała mi że nie chce ze mną ślubu ani ze mną być, że przerobiłą to na terapii i tak jej wyszło. Żadnych oznak nic, tak po prostu z dnia na dzien postawowiła zerwać ze mną, spakowałem się i wyszedłem. Powdziedziałem że okej ze jest mi przykro. Po kilku dniach przyszedłem niby po resztę rzeczy, ale tak na prawdę się rozkleiłem i chciałem zeby do mnie wróciła, powiedziała że nie, że musi to sobie przemyśleć. Mineło 1.5 tygodnie nie odzywamy się do siebie a ja nie wiem co mam robić. Chciałbym ją odzyskać, nie rozumiem jak psycholog mógł ją tak nakierunkować żeby zerwała ze mną? Jakieś pomysły, dać jej czas, odezwać się? Nie wyobrażam sobie ze mielisbysmy ze soba skończyć, nie teraz, nie po tych wszystkich przejściach.
</div>
