doris napisał:
„heh, chyba Swięta Bożego Narodzenia stanowią większy problem, ponieważ z założenia powinny być ciepłe, rodzinne, radosne.
”
Chyba domyślam się, dlaczego dla mnie święto zmarłych ma równie ważną rangę jak Boze narodzenie. W moim domu przykładało się ogromną wagę do zmarłych, pielęgnacji ich gobów. W dziecinśtwie byłam na cmentarzu przynajmniej raz w tygodniu, latem czesciej. Pamiętam jak kazdej soboty chodziłam z matką porzadkować groby, nosiłam kwiaty, podlewałam te rosnące na grobie
Zaniedbany grób w naszej rodzinie (ale i w lokalnej społecznosci ) był jakimś monumentalnym dowodem na brak elementarnej miłosci i szacunku do swoich bliskich zmarłych. Jeśli jakiś znajomy nie posprzątał grobu swoich bliskich to od razu był uznawany za nie do końca dobrego człowieka. Pewnie ten mit wdzięczności i szacunku funkcjonuje w wielu rodzinach. Dodatkowo jako nastolatka, to własnie na ten cmentarz chodziłam gdy mi było jakoś strasznie źle. Cisza i spokój tego miejsca uspokajały mnie. Cmentarz i święto zmarłych to w mojej rodzinie coś o wiele bardziej dostojnego niż Gwiazdka, tak po prostu było, moze też po częsci było to na pokaz, bo gdy się wyznaje zasade, że nasza wartość w dużym stopniu zalezy od tego jak się traktuje groby zmarłych bliskich, to samemu trzeba tę zasadę wypełniać.
Ja byłam po prostu nauczona tego, przesiąkłam na wylot tym podejsciem i choc sama go nie wyznaję w dorosłym życiu, mam inne spojrzenie, to emocje są jakie są… Coś nadal we mnie uważa, że własnie popełniam co najmniej nadużycie, coby gorzej nie powiedziec… I cieszę się, że to zrozumialam, skąd bierze się to poczucie winy, bycia złą.
Pozdrawiam
