Witam,
nigdy nie pokazuję słabości, nie tak żeby ktoś to widział. To chyba moje motto, którego sam sobie nie wybrałem bo zawsze paraliżował mnie strach, na samą myśl, że mógłbym z siebie wszystko komuś wylać. Wiedziałbym, że z taką osobą zakończyłbym znajomość w 5 minut po tym jak przyznałbym się co we mnie czasem siedzi.
Ale już dłużej nie mogę, żona twierdzi coraz częściej, że nie jestem normalny, że to dziwne, że nie mam przyjaciół, wie że jestem dda, a dla mnie to normlane. Nie ufam nikomu, tzn. nie wierzę w cudzą bezinteresowność i że ktokolwiek bedzie się zastanawiał nad moimi problemami. Chyba będzie rozwód, ale czy ja jestem ten zły? Chcę żeby powiedział mi to specjalista prosto w oczy.
Całe życie ciężko pracowałem i z latami zrozumiałem, że wszystko wokół to iluzja. Nie ma miłości, w sensie bezinteresownego uczucia wg mnie. Nawet ona ma swoją wielką cenę, nie wiadomo nawet kim jest człowiek bo co kilka lat jego system wartości ulega całkowitemu przewartościowaniu, więc nie jesteśmy tymi samymi dziećmi, licealistami, studentami, mężami i żonami. Zmieniamy się i świat się zmienia. Coraz mniej wiem co jest prawdą a co nie. Już się gubię co jest dobrem a co złem.
Po tym przydługim wstępie chciałbym zapytać jak znaleźć psychologa, co sie do niego mówi na pierwszej wizycie, czy słucha wszystkiego, ale tak całkowicie? Ile wizyt potrzeba? Nie chcę iść na półgodzinną pogawędkę, chce wiedzieć czy mój system wartości jest spaczony. Może za późno, ale chcę spróbować.
Dzięki
