Rola szczerości w procesie zdrowienia

[dorotaa77]

#481592

Pozwolę sobie zacytować słowa (osoby z Programu 12 Kroków powinny być zorientowane):

„Ludzie w procesie zdrowienia są uczniami szczerości, zwłaszcza wobec siebie. Zaprzeczanie traktowane jest jak chwasty. Stanowi ono normalną część codzienności, ale należy zwracać na nie uwagę i regularnie wyrywać z korzeniami. Bractwo Anonimowych Alkoholików podkreśla „rygor szczerości”, szczególnie gdy mowa jest o osobistych wadach i zaletach oraz o ciągłym kontrolowaniu siebie, aby nie krzywdzić innych ludzi. Kryje się za tym przekonanie takie samo, jak w psychoterapii – nie ma prawdy na tyle strasznej, żeby jej ujawnienie przyniosło więcej krzywdy niż ukrycie jej w zakamarkach duszy.”

…

„Generalnie ludzie, którzy w codziennych sprawach stosują zasadę całkowitej szczerości, robią największe postępy w zdrowieniu i najszybciej zdrowieją.”

Czy nie uważacie, że na tym forum pewne zasady są łamane a szczerość potrafi być potraktowana, jak atak personalny?
Czy uważacie, że taka atmosfera, która wywiązała się w wątku o braku zaangażowania (założona przez Kris1), służy budowaniu zaufania do ludzi tu zaglądających i szukających pomocy?
I czy można czuć się bezpiecznie, kiedy ktoś kogoś nie lubi i z tego tytułu uważa, ze ma prawo do tego, żeby kogoś krzywdzić?
Czy słowa szczerości, kiedy widzę  braki u drugiej osoby i szczerze mówię, w jaki sposób to widzę, mogą być atakiem personalnym?

Wydaje mi się, że dzieje się tu coś niedobrego i forum pomocowe zaczyna zmierzać w złym kierunku. Chyba nie taki jest cel tego forum, żeby się wzajemnie krzywdzić, okazywać brak tolerancji i zrozumienia oraz brak szacunku wobec osób, z którymi w jakiś sposób się nie zgadzam?

W otwartej komunikacji, wg mnie najważniejsza jest otwartość na drugiego człowieka i nie ocenianie z góry. Jeżeli nie potrafię się w ten sposób komunikować, to może warto wówczas nie brać udziału w jałowej dyskusji i kulturalnie usunąć się w cień?

[Fenix]

#481594

Rola szczerości w procesie zdrowienia jest bardzo istotna. Ale szczerości przede wszystkim wobec siebie. Polega ona na wyrabianiu umiejętności patrzenia na siebie w sposób obiektywny. Polega na umiejętności dostrzegania pozytywów i negatywów bez wbijania się w poczucie winy ale także bez zrzucania winy tylko na drugą stronę na zasadzie „bo on to…, bo ona to…”

Szerość i otwartość na drugiego człowieka jak najbardziej tak. Z tym że w różny sposób można to wyrazić. I na tym polega uczenie się rozmowy bez agresji, manipulacji i innych mało fajnych zachowań. Bo to w jaki sposób ktoś się do mnie odniósł to jedno, a to jak ja się zachowam w odpowiedzi to drugie. Na siebie i na swoje reakcje mam wpływ jeżeli świadomie nad sobą pracuję.

Czy uważasz, że w tamtej dyskusji jesteś stroną poszkodowaną?

Bo moje odczucie jest takie, że oboje ostro się pokąsaliście.

Czy ten temat jest założony do otwartej dyskusji?

Czy może dla dalszego zaogniania i udowodnienia jaki dda93 jest zły, jak bardzo zostałaś przez niego znokautowana, jaka jesteś w tym wszystkim poszkodowana?

Pozdrawiam

Fenix

 

• Ta odpowiedź została zmodyfikowana 2 lat, temu przez Fenix.

[Fenix]

#481596

Kiedyś założyłaś temat czy terapią przynosi efekty.

Odpowiem Ci tutaj.

Przynosi duże efekty, jeżeli świadomie pracuje się nad sobą.

Zaznaczę, że oba moje posty nie mają w podtekście ataku na Ciebie.

Chodzi o takie zatrzymanie się, przyjrzenie się sobie, w celu skuteczniejszego wprowadzania zmian, jeżeli ich chcesz.

[Jakubek]

#481597

Też uważam, że szczerość, ale przede wszystkim wobec siebie. To siebie głównie zakłamaliśmy w dysfunkcyjnych domach.

Jestem w grupach 12 krokowych i takim osobistym pojęciem szczerości właśnie się kieruję.

Często też wydaje mi sie, że widzę „prawdę” w życiu drugiego człowieka i mam pokusę, by mu ja „objawić”. Jednak robię to tylko w kontrolowanych i bezpiecznych warunkach (np. podczas kameralnego spotkania we dwoje, podczas warsztatów 12 krokowych, itp.), wobec osób, które już dobrze poznałem i przed którymi się wcześniej otworzyłem. Nawet wtedy zastanawiam się, czy dana osoba jest gotowa na przyjęcie mojej „prawdy” o niej. Czasem lepiej ugryźć się w język. Idealną sytuacją są warsztaty 12 krokowe, gdzie uczestnicy czytają swoje osobiste prace, a potem wyrażają (lub nie) zgodę na otrzymywanie pytań i zwrotów od grupy. Wtedy wiadomo, że jest przyzwolenie, ale i tak nie wolno łamać zasady: „NIE OCENIAMY”.

Jeśli zdarzało mi się ulegać pokusie i wyskakiwać nieproszonym z „prawdą” o drugiej osobie, wtedy prawie zawsze natykałem się na mur zaprzeczenia, wycofanie z relacji, agresję lub urazę.

Również prawdę o sobie należy ludziom ostrożnie dawkować, bo nie każdy jest na nią gotowy, a i ta prawda  może się zmieniać wraz z naszym wglądem w siebie. Kiedyś, w przypływie niepowstrzymanej ochoty do krzewienia prawdy w moim życiu, wyznałem jednej dziewczynie, że była dla mnie tylko obiektem seksualnym. Ogromnie ją to zraniło, bo żyła w przekonanie, że się kochaliśmy. Dziś już inaczej patrzę na tę sprawę i widzę, jak wiele było między nami innych więzi. Chciałbym to sprostować i prosić ją o wybaczenie, ale nie mam już szansy. Po co jej to mówiłem? Czy to była „szczera szczerość?”.

Tak więc teraz staram się głównie o szczerość wobec siebie. A szczerością wobec innych jest dostrzeżenie ich w „prawdzie”, której jednak nie trzeba im od razu objawiać.

[Fenix]

#481598

Jakubek dziękuję za ten wpis. Dałeś mi powód do zastanowienia się.

[Fenix]

#481599

@Jakubek a czy możesz napisać jaki jest stosunek do przepraszania kogoś, nazwijmy z przeszłości, we wspólnotach?

Przepraszam, że poza tematem

[Jakubek]

#481600

Feniks, o tym mówią 8 i 9 Krok. Nie ma sensu ich tu przybliżać. Trzeba by poczytać teksty bazowe wspólnot 12 krokowych. Tylko zacytuję te kroki ze wspólnoty DDA:

8. Sporządziliśmy listę wszystkich osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.

9. Zadośćuczyniliśmy osobiście tym osobom, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniło by to ich lub innych.

[dorotaa77]

#481601

Jakubek, dziękuję. Interesuje mnie właśnie opinia osób, które uczestniczą lub uczestniczyły w czymś takim. Nie piszę, żeby zaogniać sytuację. Po prostu mnie to interesuje.

Też zastanawiam się nad tym, czy jeżeli uda mi się przejść ten krok i jestem szczera wobec siebie, to czy kładzie się też nacisk na szczerą relacje z pozostałymi uczestnikami i daje się np. informacje zwrotne?

• Ta odpowiedź została zmodyfikowana 2 lat, temu przez dorotaa77.

[Fenix]

#481603

@Jakubek zastanawiam się tylko, czy tłumaczenie, że mogłoby się kogoś zranić nie jest czasem wymówką z obawy na reakcję drugiej osoby.

Ale na tym właśnie polega szczerość wobec siebie.

Dziękuję za odpowiedź i nie drążę dalej tematu.

• Ta odpowiedź została zmodyfikowana 2 lat, temu przez Fenix.

[Jakubek]

#481605

8 i 9 krok są wynikiem 7 wcześniejszych. Nie da się przerabiać ich pominąwszy wcześniejszą część Programu. Ja jestem daleko przed nimi. Co do zwrotów, to na mityngach są niedopuszczalne, bo „mówimy tylko o sobie i za siebie”, to jakaś gwarancja bezpieczeństwa. Poza mityngami oczywiście różnie bywa, bo ludzie są tylko ludźmi.

[Autor]

Wpisy