Cześć wszystkim. Jak w wątku. Brakuje mi bliskości, ale jestem zamknięta. Tworzę wokół siebie mur. Mam takie dni, że mi dobrze samej ze sobą i wtedy jest ok, potrafię powiedzieć mężowi o swoich potrzebach, ale przeważnie jestem zamknieta i tylko udaje że wszystko gra. On też jest zamknięty w sobie. Dziwny jest nasz związek. Ja od tylu lat nic nie zmieniam, nie potrafię walczyć o swoje potrzeby tylko naginam się żeby wszystkim dookoła było dobrze.
A tak w ogóle nawet nie wiem czy jestem dda, choć opis pasuje. W moim domu nie było pijaństwa, ale jest ojciec, który kolekcjonuje alkohole i pije okazjonalnie i matka, która piła okazjonalnie. Dom w którym zakazywało się złości i gniewu. Ojciec, który miał milion prac i matka, która się mnie wstydziła i krytykowała na każdym kroku.
