¯e to o mnie(bo jestem jedna z tych dziewczyn z Bydgoszczy:D) to coś napisze 😛
Ja bardzo się cieszę, że się spotkałyśmy 🙂 Na poczatku było trochę dziko. Ja na przykład czułam, że naprawdę wiele nas łaczy pomimo rożnic w wieku. Ale wiecie, cztery osoby, wszystkie pierwszy raz się widza na oczy i co? Od razu walnać "A wiecie, jak się strasznie czuję gdy…(i tutaj coś takiego, co nawet samemu sobie ciężko jest powiedzieć)" Noo, tak nie było można :laugh: Także przez pierwsza godzinę było "A w mojej pracy…" :rolleyes: Ale potem jakoś przyzwyczaiłyśmy sie do siebie i BACH!!! W ogole co się dzieje! Ja naprawdę mogę powiedzieć dziewczynom cokolwiek mi siedzi w głowie, bo one mnie zupełnie rozumieja!!! Wiecie, jakie to jest niesamowite? Mowić o rzeczach, ktorych przez 15 lat nie powiedziałam żadnej przyjaciłce i mowić to od tak??? Nie z przeczuciem, że wymyślam coś sobie albo opowiadam "horror mojego życia" i moj słuchacz zamruga zaraz oczami z niedowierzania… Nikt nie mrugał oczami z niedowierzania 😆 I według mnie to się bardzo rożni od terapii, bo nie jest się z tymi lud¼mi jako przypadkowa grupa majaca na celu wyleczenie się. Jest się tak sobie,po prostu na mieście (choć z drugiej strony jest to duże wydarzenie, bo być "tak sobie na mieście" jest chyba dla większości z nas,a przynajmniej dla mnie, naprawdę czymś. Nooo, i można sobie pogadać w naturalnych warunkach o czymkolwiek 🙂 I o czymś strasznym i o czymś śmiesznym i o czymś smutnym i nawet o czymś nudnym :laugh: Naprawdę cieszę się, że poznałam się z dziewczynami i mam nadzieję, ze się niedługo znow spotkamy B)
