Przeniesienie, miłość? I jak Twoje przemyslenia w kontekście uzyskanych odpowiedzi?
Ja potrafiłam zachować dystans, może to działał instynkt samozachowawczy. Nic nie czułam, poprostu było mi miło, ze komuś się podobam. Wiesz, ja się zastanawiam dlaczego tak bardzo zależy Ci na potwierdzeniu Twojej hipotezy, że to MILÓSC i że Wy jesteście dla siebie stworzeni. Ja tak to odbieram, że chcesz, aby ktoś przyznał Ci rację. Kiedy czytasz, ze to mozliwe, to…co? Czujesz się jakoś lepiej? I co miałbyś zamiar zrobić z tymi ewentualnymi "za"…?
Jeśli nawet Ty się zakochałeś w niej (nie definiując dokładnie czym jest to zakochanie, bo dla każego, co innego to znaczy), to skąd przypuszczenia, ze ona tez czuje to co Ty? Mnie się wydaje, ze gdyby tak było, ze coś między wami zaczeło by się faktycznie rodzić (tzn z jej str rodzić coś jak uczucie takie jak Twoje), to ona sama zakończyła by terapię i odesłała Cię do kogoś innego. Terapeuci mają swoich superwizjerów i rozmawiają o tym, co terapeuta przeżywa w związku z pacjentem. Gdyby to było coś takiego jak "zauroczenie, czy miłośc obustronna", to raczej terapia nie była by przez nią kontynuowana…tzn teoretycznie nie powinna być, bo to by było poprostu nieetyczne.
Ech…ale miłość jest ślepa i głupia jak to mówią 😉
