Hej Gandi71, a ja mam kilka mysli 😉 Po pierwsze super, ze zdecydowalas sie na terapie, to na pewno bardzo pomoze. Po drugie uderzylo mnie jedno zdanie, napisalas, ze „po czesi wybaczylas swojej mamie”. No weic napisze Ci cos smutnego: Nie da sie wybaczyc po czesci. Ja w grudniu zeszlego roku podjelam decyzje zawieszenia kontaktow z moim tata i mama. Potrzebowalam sie od nich uwolnic, zeby moc moze kiedys im wybaczyc. Z tata nie weidzilam sie do dzis i na razie jeszcze nie czas. Z mama zobaczylam sie w zasadzie po raz pierwszy tydzien temu. I po terapii ponad rocznej i osmiu miesiacach niewidzenia sie z nia dopiero wiem, ze jej wybaczylam ta mase zaniedban, i posrednich wielkich krzywd, ktore wynikaly z jej wspoluzalezneinia. Ale na ojca, ktory mnie krzywdzil, nie przyszla jeszcze pora, potrzebuje czasu, moze to beda tygodnie, moze miesiace, a moze cale lata. Ale, zeby wybaczyc trzeba spojrzec na tych ludzi, krzywdzicieli, oczami prawdy, trzeba dokladnie zidentyfikowac co nam zrobili, miec sile zeby sie na to zezloscic, wyrzucic z siebie i przeymyslec. Przebaczenie przychodzi lub nie, ale to nie jest kwestia wyboru. Dostalam od mojej przyjacioly z terapii 😉 cos wspanialego, materialy dotyczace wybaczania. Zarzuce nowy watek „przebaczenie”, moze sie komus przyda.
