-
Najtrudniej wyzbyć się tego wewnętrznego głosu, który chyba każdemu dda nieustannie podpowiada „Musisz być Kimś.” lub opcjonalnie „Nie bądź Nikim.”. Słuchając go można wybrać tylko jedną z dwóch dróg: zachłanną pogoń za sukcesem lub pełne rezygnacji wycofanie. Każdy z tych wyborów prowadzi do frustracji. Rozwiązaniem jest odpuszczenie i zgoda na to, co jest.
Tylko nie wpadaj w taki dekadencki nastrój, ściągając wszystkich na własny poziom pod szyldem „Każdy umrze, tak jak ja.”.
Krolowa i prezydent mają ciekawe i barwne życie na swój królewsko-prezydencki sposób. A my mamy ciekawe i barwne na własny feniksowo-jakubkowy. Oni rozbijają się rolls roysami i jeżdżą na prywatne wyspy a my mamy małego fiata i wakacje w Ciechocinku. Każdy z nas na różny sposób czerpie radość z życia. Ważne, żeby rozumieć, że nie ważne „co”, lecz ważne „jak”. Koleżanka przesadziła dziś kwiaty w doniczkach i postawiła na parapecie. Ta czynnośc mogła być w jej życiu ważniejsza niż w życiu prezydenta decyzja o najeździe zbrojnym na sąsiedni kraj.
Moja koleżanka mawiała, że jej babcia jest podobna do królowej angielskiej. Nie podobało mi się to. Deprecjonowało babcię. Ciekawe, czy królowa angielska wkłada tyle uczucia w smażenie kotletów dla wnuków. I czy Harry lub William chwalą się, że babcia przypomina jakąś starszą panią, która świetnie kucharzy.
Dobre życie, to życie skupione na sobie. Bez zaglądania w cudze życiorysy. Łatwo mówić. W czasach osobistego dołka finansowego słyszę, że minister kultury daje zapomogi 0,5 mln zł zespołowi disco-polo i 1,8 mln zł śpiewającym braciom góralom. Czuję się wtedy przez chwilę małym zawistnym robaczkiem.
Największą ulgę przynosi przebaczenie.
Najcięższym doświadczeniem ostatnich dwóch lat było dla mnie spotykanie człowieka, który mnie odrzucił. To było jak ciągłe otwieranie się rany w sercu.
Ale podobno nic nie dzieje się bez przyczyny.
Mnie to miało nauczyć przebaczenia i dostrzeżenia poranionego człowieka, któremu może nikt, w tym także ja, nie pomógł uleczyć ran.
A może oboje musieliśmy się poranić, żeby nauczyć się samemu leczyć zranienia z przeszłości.
Mnie to pomogło. Jemu, nie wiem.
Mam nadzieję, że kiedyś mu to się uda i odnajdzie spokój.
I tego mu właśnie życzę.
Mimo wszystko moje myśli opiekują się Tobą. Wniosłeś do mojego życia dużo dobrego i dziękuję Ci, że byłeś.
- Musisz być zalogowany aby odpowiedzieć na ten temat.