Odpowiedzi forum utworzone
-
Aqq1975, bo widzisz tutaj też są osoby, ktòre co nieco przepracowały i potrafią wyłapywać jak ktoś kręci się wokòł własnej osi i nie wkręcają się. To nie jest forum dziwnych osòb to tak dla wyjaśnienia.
Czym innym jest zrozumieć i akurat kredytu zrozumienia dostałeś bardzo dużo (nawet bym powiedział, że dwa trzy wpisy powinny uciąć temat) a czym innym nie wkręcanie się w jedyny słuszny kierunek nadawany przez osobę z dysfunkcjami -podobnie sprawa wygląda przy (zwłaszcza kobietach) osobach wspòłuzależnionych one też pròbują nadać kierunek rozmowy na to 'dlaczego on taki jest’ 'co zrobić aby się zmienił’ i gdy raz, drugi trzeci uzyskują odpowiedź, że trzeba od siebie często i tak nie dociera, bo ma być temat 'dlaczego on taki jest’ i mniej więcej w takim trybie są Twoje wpisy
Tutaj nikt Cię nie przeterapeutyzuje nie temu służy forum.
Aqq1975, o to chodzi w relacji, że nie tylko moje potrzeby, ale też uwzględniam potrzeby drugiej strony.
Patrząc szerzej tak uczy doświadczenie czas spędzony z drugim człowiekiem mimo, że wydaje się bezproduktywny w rzeczywistości daje nam więcej.
To zrozumiałe, że skoro nigdy lub dawno nie byłeś w takiej relacji to trudno jest Ci po prostu być. Z drugiej jednak strony możemy się uczyć, że w relacji potrzebujemy też autonomii przy czym aby znaleźć środek niekoniecznie i nie zawsze trzeba porzucić relację.
Druga sprawa brak spòjności no bo niby widzisz w tej kobiecie dobre intencje a z drugiej wrzucasz, że pewnie chce Cię przetrzymać żeby zajść w ciążę (rzuca się w oczy taka nieprzepracowana podejrzliwość typowa dla dda).
Pociąg jedzie i dziś przepaść wydaje się odległa, ale on jedzie jednocześnie ewidentnie słyszę, że los pasazeròw nie jest Ci obojętny. Czujesz jakąś duchotę, ale nie chcesz/nie umiesz wysiąść. Człowiek to nie zabawka a bliska relacja to nie supermarket. Sprowadzanie relacji do transakcji i korzyści doprowadza do tego typu poròwnań 'w tym czasie wykonałbym pracę’. Duży deficyt miłości, nie masz z czego czerpać. Matka lub ojciec stojący nad dzieckiem zmieniając pieluchę nie przeliczają. Nie umiesz też komunikować swoich potrzeb, ale z tego co słychać też emocji np. irytacji że zbytniej intensywności. Wiedz, że braki w tych zakresach przekładają się też na inne sfery. Warto też zauwaźać, że Ty w tej relacji dostajesz i to rzeczy w ktòrych masz deficyty.
Dokładnie tak, ze swej strony w przeciągu sekundy podświadomie wybieram słabszą stronę konfliktu i czasami gdy odwròcenie uwagi nie działa zaczynam atakować silniejszego nawet jeżeli nie zawsze jest winny.
Na szczęście dzisiaj udaje mi się w niektòrych sytuacjach nie wejść pomiędzy a bywało, że nawet gdybym stał w kolejce i klient wszedł w spòr z ekspedientką byłem wstanie z automatu umniejszyć problem, przenieść w żart itp. mimo, że to dla mnie dwie obce osoby a przy tym żadnej ze stron nic nie zagraża (czasami w takich sytuacjach strony konfliktòw podświadomie wyczekują na wsparcie i właśnie gdy masz mechanizm to prawie pewne, że wejdziesz)
Pozornie małe sprawy, ale co one ukazują? czujkę, kontrolę a czujka oznacza, że po imprezie rodzinnej nawet jak jest dobra atmosfera myślisz 'òw… już wyszli… nie było kłòtni’- nie.zaiważanie u siebie takich rzeczy po pierwsze psuje relacje gdy zaczynamy wchodzić pomiędzy osoby, ktòre spokojnie mogą sobie sprawę same wyjaśnić a po drugie powoduje wyczerpanie.
Co do technicznego rozwiązania to najlepiej pobyć w sytuacji dla nas niekomfortowej, wytrzymać gdy dwie strony wchodzą w spòr (mam na uwadze takie gdzie nie ma zagrożeń i nasza interwencja jest tam niepotrzebna). Sama terapia tego nie zmieni według mnie trzeba to wytrenowywać na żywo. Problem leży w tym, że mechanizm bywa bardzo często szybszy, ale czasami załapiemy, że to automat w połowie zdarzenia i wtedy też warto się jeszcze wycofać i pobyć i tak trenować.
Ze swej strony widzę, że z czasem udaje się kilka razy na 10 wyłapać to i pobyć natomiast po czasie to już chyba prawie wszystkie jestem wstanie wychwycić co też mi jest pomocne, bo skraca okres bycia w lęku lub złości (dlatego, że rozumiem i wiem jakie są przyczyny) i przede wszystkim przerywa przyrost agresji
W święta w jednej sytuacji rodzinnej zażegnałem konflikt. Początkowo poczułem ulgę i satysfakcję, że tak sprawnie odwròciłem uwagę i mogliśmy siąść do kolacji Wigilijnej. A jednak na drugi dzień wszedłem w rolę sprawcy i zrugałem jednego uczestnika niedoszłego konfliktu za to, że prowokuje.
Aż dwa dni a być może i kolejne temat by się ciągnął no ale właśnie siadłem sobie i przeanalizowałem 'po czasie’ Jakie wnioski?
1. Uruchomił mi się mechanizm rozjemcy – błędem było odwracanie uwagi, trzeba było im (dwòm dorosłym osobom) dać się 'poszarpać’.
2. Ok, w danej sytuacji poszedł automatycznie mechanizm, ale już przynajmniej działa 'analiza po czasie’ i spojrzenie z innej perspektywy. W tej sytuacji siedziało to we mnie 2 dni (tylko dwa), ale gdybym nawet nie był na etapie zauważania po czasie to byłby to kolejny ściek, ktòry zostałby w środku a setki takich drobnych spraw powodują z czasem ciężar – podejście do siebie ze zrozumieniem
Chcę przez to powiedzieć, że oczywiście dobrze jest (choć wymaga to dużo czasu i pracy) reagować bezpośrednio, ale gdy jednak zareagujemy mechanizmem to warto podejść do siebie ze zrozumieniem i wspòłczuciem i warto też przyglądać się po czasie, bo najczęściej przyczyny są w nas, bo inni nie są odpowiedzialni za nasze emocje (moja agresja rosła, bo w danym momencie nie zareagowałem w zgodzie ze sobą a nie zareagowałem, bo bałem się konfliktu- pierwotnie zadziałał lęk)
Spròbuję rzucić obraz tej sytuacji. Mężczyzna w trakcie relacji wrzuca Ci rzeczywistą lub nie (bez znaczenia) wirtualną znajomą co przekłada się, że fokusujesz się na tej kobiecie i przez pryzmat realnego lub fikcyjnego jego wyboru oceniłaś siebie. (już nawet pomijam czy od samego początku taki był jego zamiar czy wyszło przy okazji).
A jakie są fakty? Na terapiach uczą by opierać się na faktach.
Ten mężczyzna manipuluje, ten mężczyzna porzucił relację, urwał kontakt (gdy ktoś po poznaniu dochodzi do wniosku, że to nie jest miłośc to jak najbardziej, ale nie porzuca a rozmawia) – jednym słowem to ten mężczyzna użył wobec Ciebie przemocy i to w nim jest problem a nie w Tobie i nawet nie w tej wymyślonej lub nie kobiecie a zauważ, że Ty skupiasz się na kobiecie (odwròcenie uwagi od niego i jego zachowania) i przez pryzmat jego przemocowych ruchòw oceniłaś siebie. Nawet jeżeli ktoś wybiera inną osobę to nie znaczy, że jesteśmy wybrakowani a po prostu bywa, że decydują inne czynniki, ktòre w ogòle nie oznaczają, że ktoś jest lepszy lub gorszy.
Myślę, że żaden terapeuta nie podejmie za nas decyzji czy mamy z jakieś relacji wyjść czy w nią wejść – może rzucać światło, ale wybòr zostaje w nas.
Ze swojego doświadczenia wiem, że władować się moźna gdy mamy silne deficyty (możemy być czasami świadomi i w terapii, ale deficyt zadziała mocno). Nie zdefiniuję Twoich deficytòw, bo to rola psychologa, ale deficyty odbudowywać najlepiej poprzez interakcje.
Jakie mogą być deficyty? np. bliskości, zaopiekowania, deficyt czułości gdy je mamy wystarczy czasami, że ktoś rzuci okruch i bywa, że przestajemy zwracać uwagę na to, że jesteśmy krzywdzeni
