Byłam raz. Zabrał mnie znajomy z grupy DDA. Przyznam, że było ciężko. Już pomijam fakt, że byłam tam najmłodsza, było ok 20 mężczyzn i może 1 czy 2 kobiety. Ciężko no, dało się wyczuć historię moich rodziców razy 20…przytłaczające. Niektórzy byli bardzo wyniszczeni, niektórzy chyba tylko z obowiązku, bo ta grupa działa przy jakimś oddzile odwykowym. Dało się wyczuć nadzieje i ciężką pracę nad sobą, ale i rezygnację…smutne doświadczenie. W czasie przerwy ktos mnie zagadał: I jak idzie pisanie pracy? Nie wiedziałam o co mu chodzi na początku. Zdziwił się, że nie byłam studentką psychologii zbierającą materiał do pracy..
Pomogło mi to spojrzeć troche bardziej z dystansu na alkoholizm, bardziej jak na chorobę…smutną i ciężką chorobę, z której jednak można wyjść, no i troche smutno mi się zrobiło, że moi rodzice nie mają tej woli walki..
Edytowany przez: agataD, w: 2009/03/23 21:56
