Widziałam się dzisiaj z nim, nawet dalej piszemy. On chce to zmienić, potrzebuje pomocy bo sam nie jest w stanie tego udźwignąć, to są jego słowa. Właśnie w tym rzecz, że ja widzę to, że on tego chce. Omawialiśmy kwestie terapii i z tego co mówi, to będziemy szukać tej pomocy. Czasami sam nie potrafii nic z siebie wydusić, zwłaszcza pisząc… Umówiliśmy się tak, że jeżeli potrzebuje się ze mną skontaktować a nie może napisać ani słowa to wysyła mi kropkę… ” . ” – to jest taki nasz kontakt bez nacisku, że koniecznie musi coś sklecić i wysłać. Ja to nazywam taką kropką wsparcia. Jest ciężko, ale wiem, że warto… Już dzisiaj także taką kropkę od niego dostałam… Powiedział mi dzisiaj, że te dno w ktorym jest tak dobrze zna, że ma już nawet jego mape… A działa ono na niego jak grawitacja, że chce się odbić ale tylko może lekko podskakiwać bo zaraz przyciąga go z powrotem…
A masz może jakieś wskazówki jak z nim rozmawiać, gdy tak bardzo ma wszystkiego dosyć? Albo może bardziej czego nie mówic? Nie chcisłabym mu jeszcze dokladać…
