"Przeminęło z wiatrem"
Czytałam ją wielokrotnie, również w języku oryginalnym.
Główna bohaterka potrafi znaleźć wyjście z każdej sytuacji.
Nie boi się opinii otoczenia. Walczy z ograniczającymi normami.
Nie jest sztuczna ani idealna. Przeżywa rozterki i dylematy moralne.
Ale nigdy się nie poddaje. Nie siedzi i nie płacze tylko działa.
Za każdym razem jak ją czytam lub wracam do niej myślami odkrywam coś nowego.
Na przykład wczoraj na terapii doszłam do wniosku, że możemy się sporo nauczyć od naszych dzieci. Tego jacy bylibyśmy gdybyśmy mieli względnie normalne dzieciństwo. Patrzę na moją córkę i widzę jak łatwo i spontanicznie przychodzi jej wyrażanie uczuć. Zazdroszczę jej bo tak nie umiem i staram się naśladować.
Przypomniałam sobie, że w książce M. Mitchell jest o tym wspomniane.
Ze patrząc na dziecko można zobaczyć część lub całego siebie w wersji niespaczonej przez życiowe doświadczenia.
