zastanawiam sie czy powoli nie tkwie takowym, gdyz zaczynam bac sie miec wlasne zdanie, ja cos powiem, i od razu taki podniesiony glos jakby cos dziwnego ze mam inne od niej zdanie,
:angry:
potrafi wbijac mnie w ziemie by po chwili jak gdyby nigdy nic, to co zrobiles to nie tak, mogles zrobic lepiej, zapomniales tego, i taka litania, na zmiane czuje sie kochany i jak scierka do podlogi, czuje ze zeswiruje w tej calej szajbie emocji sprzecznych, moze to glupoie ale nie widze innego wyjscia jak zaczyna mnie traktowac jak cos gorszego tylko i wylacznie podniesc glos i zj1@ ją, bo jak probuje pogadac spokojnie, co ja meczy czy cos takiego, to eskalacja tej glupiej gadki rosnie, jest gorzej, nie rozumiem tego totalnie, czy to taka metoda czy moze ma jakies klopoty? cos we mnie ginie, tak czuje, nie wiem gdzie jest granica miedzy toksycznym zwiazkiem a normalna klotnia? przeciez nie zakne sie w piwnicy, bo nie wiem jak wyglada normalnosc
