ja tez nie lubialem prosic o pomoc,
zmienilosie gdy czulem ze wszystko mnie przerasta,
pierwszy raz bylo najgorzej, potem juz latwiej,
choc i tak wole jnajpierw sam niz sie prosic,
w domu nigdy sie nie prosilem,
bo gdy mialem chwile slabosci, chcialem zwyczajnie by mama mnie przytulila
to slyszalem nie lam sie, nie placz i swoje emocje moglem wsadzic w d!@#
i nie bylo ich i bylem silny, a ta emocja bolala tak ze i rzutuje teraz
na moje relacje z otoczeniem,nie wiem co spowodowalo ze sie przemoglem,
moze terapia, moze zauwazenie ze to jest dobre i odciaza emocjonalnie
sam nie wiem dlaczego, tka o wiele prosciej choc lek caly czas mi towarzyszy, to ze odczuje ta emocje, zostawienia mnie samemu sobie w sytuacji kryzysowej
