Sama nie wiem. Do tej pory teoretycznie czułam się szczęśliwa. Myślałam, że związek polega na wzajemnym wsparciu. Nie wiedziałam, że mojego chłopaka męczy to, że konsultuję z nim każdą decyzję. Myślałam, że jedno powinno motywować drugie, że razem przezwycięża się problemy. On mówi, że kiedyś byłam bardziej pewna siebie, a odkąd jestem z nim stałam się wycofana.
Odkąd przeprowadziliśmy tą rozmowę czuję, że coś się zmieniło. Na pewno we mnie. Czuję się zagubiona, jakbym nagle straciła w nim wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. Jednocześnie nie wyobrażam sobie życia bez niego i na siłę się staram, żeby wszystko było tak jak on chce. On w sumie zachowuje się tak jak zachowywał, powtarza, że mnie kocha, ale ja cały czas czuję lęk. Czy naprawdę powinnam się zgłosić na jakąś terapię?
