Witam, też dopiero się tu zalogowałam. Wcześniej dużo czytałam o DDA, ale terapii nie podjęłam do dziś. Nie jestem pewna czy jest mi potrzebna (a może nie mam odwagi przyznać się przed samą sobą, że należę do osób wymagających terapii?).
Mam ten sam problem co autorka postu. Też wiecznie się porównuje z innymi i zazwyczaj w tym porównaniu wypadam gorzej. O poczuciu bezsensu istnienia nawet nie wspomnę.
Z jednej strony uważam, że zazdrość jest potrzebna. Przecież to motywujące uczucie, które pomaga nam wciąż się udoskonalać. Z drugiej strony, zarówno u autorki, jak i u mnie, problem zapewne leży gdzieś indziej, w niespełnionych ambicjach czy nierealistycznym spojrzeniu na rzeczywistość?
Jak już pozbędziesz się tych natrętnych myśli, możesz opisać co spowodowało poprawę?
Z góry dziękuję
ArizonaDream
