Czuje się tak, dlatego że przez całe życie byłem okropnie nieśmiały. Nigdy nie wierzyłem w siebie, nigdy nie wierzyłem że jestem w stanie coś osiągnąć. Zawsze byłem ugodowy, nie szukałem nigdy konfliktów i konfrontacji i niestety dzisiaj zbieram plony tego. Życie marzeniami że się życie odmieni, przy czym nie robiąc absolutnie NIC spowodowało, że jestem cieniem człowieka. Czy się obwiniam ? Może tak, może nawet bardzo. Nie jestem facetem. Jestem zwykłą popierdółką która dramatycznie chce wydostać się z tego wieloletniego marazmu, ale czuje że coraz głębiej tonę.
