Wszystkich metod terapii nie znam, może dla kogoś to jest sposób-zniechęcić, potestować delikwenta, zagonić do roboty zamiast myślenia nad sobą. Może.
Po prostu ja bym do kogoś takiego więcej nie poszła. Nie ma mowy. Idzie człowiek z duszą na ramieniu, z problemami, do których wstydzi się przyznać, a tu jak w NFZ-wcale pani nie jest chora, dziękuję, następny. Byłam kiedyś u takiej baby, bo psychologiem jej nie nazwę-zblazowana, obojętna, przez całą godzinę walnęła dwa zdania znudzonym głosem. Czułam, że przesadzam, że chcę jej coś wmówić, albo przekonać, itd. Najpierw – po sesji-czułąm sie winna, że ja,z takimi problemikami a tu ludzie na pewno mają ważniejsze. A potem zadecydowałam, że więcej tam nie pójdę.
Trzeba szukać, niestety. Terapia bywa rozwleczona.
Ja skończyłam swoją dwuletnią grupową pod koniec maja. A teraz idę na drugą, bo pierwsza rozwiązała tylko część problemów, i wiem,dlaczego-jak ci ktoś,albo coś nie pasuje, w grupie, albo w terapeucie,albo w metodzie-blokujesz się. Ja sobie zablokowałam temat matki dokumentnie, i dopiero niedawno wylazł.
