Netko,
mam własną, szczęśliwą rodzinę, dorosłego syna, który pracuje i studiuje i kochającego męża. Zawdzięczam to tylko sobie gdyż w wieku 20 lat stwierdziłam że mam już dosyć tych wiecznych awantur i zataczającego się mojego ojca . Powiedziałam sobie "teraz albo nigdy" i poszłam nie oglądając się za siebie w moje nowe własne życie. Nie zawsze było łatwo, czasami podejmowałam niewłaściwe decyzje ale to były moje decyzje a popełniane błędy pozwoliły mi odnaleźć właściwą drogę. Pamiętaj , rodzina jest ważna ale oni wybrali już swoją drogę i nie mają prawa stawać na Twojej drodze i oczekiwać od Ciebie dowodów wdzięczności, za co????? Twoim zadaniem teraz jest planowanie własnej przyszłości i jeśli zdecydujesz się założyć rodzinę to starać się żeby była taka o jakiej marzyłaś żeby była płacząc po kątach w gdy Twój ojciec przychodził pijany do domu. Pamiętam jak jako dziecko, zapłakana i schowana pod poduszką,wyobrażałam sobie jaka będzie moja własna rodzina. Jestem żywym dowodem na to że można żyć inaczej niż nasi rodzice i że nikomu się nic nie stanie jeśli pójdziesz swoją własną drogą. Dzieci nie wychowuje się dla siebie, rodzice są po to żeby przygotować nas do życia, za co należy im sie szacunek i pomoc w potrzebie ale nie maja prawa robić z nas niewolników. Jak już wspomniałam, jestem matką i uwierz mi że można sobie świetnie dać radę gdy dzieci sie wyprowadzą, jak się chce!!!
Kochanie, nie jesteś nikomu nic winna!!!, idź swoją własną drogą . Jak na chwilkę zabłądzisz , to nic, nie panikuj, zastanów się przez moment, zawsze jest jakieś wyjście.
Idź w stronę" słońca" i nie oglądaj się za siebie bo tam jest tylko cień.
Szerokiej drogi!!!B)
