Być może nie jestem najlepszą osobą do udzielania rad, ale jako że jestem w podobnej sytuacji (też stosunkowo świeżo po rozstaniu i niedawno odkryłem u siebie syndrom dda) wrzucę swoje 3 grosze, może coś z tego Ci pomoże:
– 43 lata to nie jest wcale późno na terapię (zresztą jak każdy inny wiek). Masz jeszcze jakieś drugie tyle życia przed sobą, warto więc poświęcić trochę czasu i wysiłku by je poprawić
– Nie obwiniaj się i nie katuj aż tak bardzo- może Ci się wydawać teraz inaczej, ale odpowiedzialność, czy wina za zły stan związku zazwyczaj nie leży tylko po jednej stronie. Z czasem, jak zaczniesz analizować rzeczy na chłodno, pewnie dojdziesz do podobnego wniosku.
– Nie myśl sobie, że gdybyś zrobił jakąś rzecz inaczej, to wasz związek by się nie rozpadł- prędzej czy później i tak by do tego doszło, a przyczyna leży głębiej niż pojedyńcza sytuacja, czy kłótnia. Tak miało po prostu być
– Proponowałbym teraz uciąć zupełnie kontakt i zająć się sobą przez jakiś czas (np poprzez terapię). Jeśli do siebie wrócicie, z dużym prawdopodobieństwem wszystko wróci do stanu poprzedniego, a Ty nie będziesz miał motywacji, by się skutecznie wyleczyć. Zupełny brak kontaktu pozwala też szybciej zagoić rany
– Być może ciężko Ci w to teraz uwierzyć, ale jej zerwanie z Tobą to może być jedna z lepszych rzeczy, która Cię spotkała w życiu. Ja np widzę to coraz wyraźniej. I myślę, że mogę dojść do takiego stanu, że będąc signlem będę bardziej szczęśliwy niż będąc w złym związku.
Trzymaj się i powodzenia:)
