Chwile mnie tu nie bylo,ale nie zniknelam . Raz jest dobrze,za chwile gorzej i czasami wchodze poczytac co slychac u innych,jakie historie opisujecie,co Was w zyciu spotkalo i czuje sie ze jestem ,,wsrod swoich,,-jesli tak moge to nazwac.Nigdy nikt nie zrozumie drugiej osoby jesli sam nie znalazl sie w takiej samej badz podobnej sytuacjii i mimo iz znajomi,przyjaciele okazuja nam zrozumienie-My wiemy ze do konca nigdy nas nie zrozumieja. Ale wazne w zyciu jest aby miec kogos kto choc na chwile oderwie nas od naszych mysli,ktore czasami sa bardzo negatywne. Ja zawsze czuje sie winna,mimo iz doskonale wiem ze nie zrobilam nigdy nikomu krzywdy.Ale to chyba juz taki odruch bezwarunkowy ,przepraszac za wszystko aby tylko bylo dobrze. Pozdrawiam Was cieplutko w ten ciemny i chlodny wieczor.
